Ο Άρης έχει χάσει τα λόγια του. Το σαγόνι του κινείται προσπαθώντας να αθροίσει κάποια λέξη, αλλά ως είναι φυσικόν αδυνατεί. «Μα το πτώμα..πως..» αρχίζει.
«Ω κόψε τις βλακείες Άρη!» τον σταματάω.
Τον Άλεξ δεν μοιάζει να τον ενδιαφέρει εάν ο Άρης έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό ή όχι. Μπορώ να πω πως βαριόταν και από πάνω.
Θα έλεγα ψέματα αν ισχυριζόμουν πως δεν με διασκεδάζει η τρομοκρατημένη έκφραση του αδελφού μου. Έχει χλομιάσει από πάνω έως κάτω. Έχει αφήσει ένα κενό ανάμεσα στα χείλη του και τον παρατηρεί λες και περιμένει να εξαφανιστεί ανάπαυσα δευτερόλεπτο. Ανοιγοκλείνει τα μάτια του και κουνάει το κεφάλι του πιστεύοντας πως έτσι θα συνέλθει.
Τελικά λέει με διακεκομμένη φωνή:«Είπες ότι δεν θα την ξανά πλησίαζες!»
Ο Άλεξ τον κοιτάζει κατάματα καθώς έχει ξεχάσει τα χέρια του μέσα στις τσέπες του τζιν του. Τα μάτια του λαμπυρίζουν αρκετά για να σου δώσουν την εντύπωση πως χαμογελάει. «Όπως είπες και εσύ ότι θα την στείλεις πίσω στον Λονδίνο» αντεπιτίθεται.
«Να με στείλει πίσω;» Απορώ.
«Προσπάθησα!» φώναξε πίσω. Τι;
«Φάνηκε πως προσπάθησες όταν βρήκα το σπίτι της περικυκλωμένο από τουλάχιστον 50 άνδρες.» λέει εκείνος.
Μεσολαβώ αναμεσά τους και πιάνω τον ώμο του Άλεξ για να τον στρέψω προς το μέρος μου.
«Συμφώνησες με τον αδελφό μου να με διώξει από την Ελλάδα ως αντάλλαγμα να μην με ξανά πλησιάσεις;»
Εκείνος μοιάζει εγκλωβισμένος στο να μην μπορεί να βρει κάτι για να μετριάσει το τόνο της φωνής μου. Ανοίγει τα χείλη του δίνοντας μου την εντύπωση πως θα μου δώσει καμία απάντηση αλλά αλλάζει γνώμη και τελικά ξεφυσάει.
Έπειτα στρέφομαι στον Άρη και έξαλλη πλέον του φωνάζω δείχνοντας τον με τον δείκτη μου.
«Και εσύ μου πούλαγες ψέματα από την αρχή. Με έβλεπες τόσο καιρό να υποφέρω εξαιτίας των ψεμάτων σου, τόσο καιρό, και δεν σε ένοιαξε ούτε στιγμή!»
«Δεν είναι αλήθεια. Όταν ο Ζακ μου είπε για το πτώμα, ξαφνιάστηκα όσο εσύ αλλά δεν μου φάνηκε αδύνατον εφόσον ήταν χωμένος στα σκατά τόσα χρόνια!» τα μάτια του γλιστρούν για μια στιγμή πάνω στον Άλεξ με εχθρικό τρόπο.
Οπότε ο Ζακ μου είπε ψέματα για το πτώμα; Τι και αν του είπαν ψέματα οι συνάδελφοι του; Τι και αν ήταν κάποιο κόλπο από το τμήμα; Δεν μπορώ καν να διανοηθώ τι πρέπει να αισθανθώ αυτή τη στιγμή. Τον Ζακ τον εμπιστεύομαι, με βοήθησε να βρω τον Άλεξ, ήταν δίπλα μου όταν με έβλεπε να απομακρύνομαι από εκείνον, δεν μπορώ να πιστέψω ότι με πρόδωσε έτσι απλά.
ESTÁS LEYENDO
Never Say Goodbye
Novela Juvenil》 2ο Βιβλίο 《 Το βλέμμα του συναντάει το δικό μου μέσα από τα μικροσκοπικά γυαλιά του ."Ήταν καλός άνθρωπος;" ρωτάει. Μένω σιωπηλή, καθώς πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει αμυδρά στην ανάμνηση του. "Ω ναι, ήταν εγκληματίας, επαναστάτης, αντιδραστικό...
