Zawgyi
အပိုင္း (၄၀၅) – ထြက္ခြာျခင္းမတုိင္မီ
ရွီမာယူယူသည္ လူအုပ္အားၾကည့္လုိက္ရာ ဟူ၊ ဆန္းႏွင့္ လီမိသားစုဝင္မ်ားပင္ ပါဝင္ကာ သူတုိ႔သည္ ျပံဳးျပီးၾကည့္ေနၾကသည္။
ရွီမာမိသားစု သူတုိ႔အထုတ္အပိုးမ်ား ျပင္ေနၾကသည္မွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္မထားေပ။ အစပိုင္းတြင္ သူတုိ႔ ဘာလုပ္သည္ကို နားမလည္ၾကေသာ္လည္း ခဏအၾကာတြင္ ရွီမာမိသားစုသည္ ယိလင္းတုိင္းျပည္မွ ထြက္ခြာရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္ဟူသည့္ သတင္းပ်ံ႕သြားေလသည္။ သူတို႔၏ အစီအစဥ္မွာလည္း မရိုးရွင္းႏုိင္ေပ။
ဟူႏွင့္ဆန္းမိသားစုမ်ားသည္ ရွီမာမိသားစုႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာဆက္ဆံေရးရွိသျဖင့္ အလြယ္တကူ ပင္ ေရာက္လာသည္။ လီမိသားစုသည္ ရွီမာယူယူ၏ ခ်စ္ခင္မႈရွိျခင္းကို ခံစားမိေသာေၾကာ့္ သူတို႔သည္ ဆက္ဆံ ေရးေကာင္းမြန္လွသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း သူတို႔ကိုေတာ့ ေခၚသြားေလာက္ပါတယ္။ နာလန္မိသားစု သည္လည္း အစပိုင္းတြင္ အတူလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း သြားေျပာလွ်င္လည္း အခ်ည္းအႏွီးပင္ျဖစ္မည္ကို သိ သည္။ ထို႔အျပင္ အားလံုးထြက္သြားပါက နာလန္မိသားစုသည္ ယိလင္းတုိင္းျပည္တစ္ခုလံုးတြင္ အင္အား ၾကီးစိုး ႏုိင္မည္။
"မိတ္ေဆြေလး ယူယူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုေတြက မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြပါ၊ မင္းတို႔ထြက္သြားမယ္ ဆိုရင္ ငါတို႔ကိုလည္း ေခၚသြားေပးပါ" ဟူမိသားစု ေခါင္းေဆာင္သည္ အားရပါးရျပံဳးကာ ေျပာေလသည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ဒီအဆံုးအျဖတ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ိဳးႏြယ္ေခါင္းေဆာင္ကို ေပးျပီးသားပါ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာ ထင္ျမင္ခ်က္မွမရွိပါဘူး၊ ဘယ္သူလိုက္ျပီး ဘယ္လိုအသက္ရွင္သြားမလဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကိစၥမဟုတ္ပါ ဘူး" ရွီမာယူယူ ေျပာလိုက္သည္။ "မ်ိဳးႏြယ္ေခါင္းေဆာင္ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္စရာကိစၥေလးေတြ ရွိေသးလိ္ု႔ အရင္ သြားခြင့္ျပဳပါဦး" ေျပာျပီးသည္ႏွင့္ သူမ ခန္းမမွ ထြက္လာေလသည္။ သူသည္ ထိုေျမေခြးအိုၾကီး ရွီမာတုိင္ ကို ယံုသည္။ သူသည္ အက်ိဳးအျမတ္မရပဲ လုပ္မည္မဟုတ္ေပ။ ထိုလူမ်ားသည္ လိုက္ခ်င္ပါက တန္ရာတန္ေၾကး ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ထိုအေျခအေနအား အသံုးခ်ကာ အက်ိဳးအျမတ္ယူမည္ျဖစ္၍ စိုးရိမ္ရန္ မလိုေပ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျဖစ္ လူတစ္စုပဲျဖစ္ျဖစ္ အတူတကြ ေခၚသြားရမည္မွာေတာ့ ၾကီးမားေသာ ကြာျခားခ်က္မျဖစ္ေပ။
YOU ARE READING
အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ခြင်းခံရသော သမီးပျို (ရှီမာယူယူ) Book 3
Historical FictionBook-3 I just translate this story. I don't own this story. All credits go to the original writer and English translator team. Profile picture goes credit to the original owner. Title ကိုသိချင်ရင် cb မှာလာမေးလို့ရပါတယ်.. ;3 သူမသည် အမှိုက်ဟုကျော်ကြာ...
