Blood&Vampire

•8•

Heryerim ağrıyo baştan aşağı ev temizlettiler bana. Halim hal değil.

Güzel ve mutlu bir bayram geçirin. İstediğiniz gibi geçsin. Ben de gezecem. Yani inşallah gezecem.

Neyse burada da utanarak soruyorum. Ficde smut olsun mu? Allah'ım affet.

Neyse ben her zaman ki gibi sustum.

Keyifli okumalar:)

•••

"Bebeğim neden uykusuzsun?"

"Hyunjin dün gece ilk defa duyma yeteneğime bu kadar isyan ettim."

"Niye ki?"

"Aaahhh!"

"Jisung, iyi misin?"

"İyiyim."

"Niye bağırıyorsun o zaman."

"Çünkü...sanane!"

Jeongin dün gece ki sesler yüzünden uykusuzdu. Cidden yalan söylemiyordu. İlk defa bu kadar şikayetçi olmuştu bu gücünden.

Jisung hazırlanan kahvaltı sofrasını görünce gülümsedi. Kendi sandalyesine oturunca kalkması bir oldu. Poposu gerçekten acıyordu. Minho çok acımasızdı.

Yemekten ve oturmaktan vazgeçip odasına geri döndü. Yüzüstü uzanarak yarım kalan uykusuna devam etti.

Minho duştan çıkınca onun bu haline kıkırdadı. Üstünü giyinip ses çıkarmadan odadan çıktı.

Kahvaltının hazır olduğunu görünce ellerini birbirine sürterek sofraya oturdu. Ama karşısında uyuklayan bir Jeongin beklemiyordu.

"N'oldu?"

"Dün gece sayenizde uyuyamadım."

Minho anlamamış gözlerle baktıktan sonra Jeongin'in duyma yeteneğini hatırlardı.

"Hass-"

"Küfür etmeden konuşun ve bana da anlatın."

"Bu arkadaşlar dün gece se-"

Minho eliyle Jeongin'in ağzını kapatarak susturdu.

"Sus yavrum, sus çocuğum. O öyle herkese anlatılır mı?"

"Eğer sen de ayrıntısına kadar duysaydın sen de benim gibi olurdun canım hyungum."

"Bana bak bücür, çok konuşuyorsun."

"Konuşuyorum nolcak. Dövcen mi?"

Minho liderdi ve bunu yapabilirdi. Jeongin'den güçlü olduğu ortadaydı. Jeongin bebek gibiydi.

Minho imalı gözlerle ona bakınca Jeongin'in surat ifadesi değişmiş ve göz rengi mavi olmuştu. Korkmuştu.

"Onu dövemezsin Minho. Ben varım."

Hyunjin'in bu cümleleriyle ona bakınca Minho bağırdı.