Adopted By One Direction. (Voltooid)

Hoofdstuk 31 : Een Voorstel

~~POV Luna~~
Ik kreeg het benauwd, Simon Cowell had het filmpje gezien wat Nick van mij had gemaakt toen ik op me gitaar aan het spelen was en zingen. "Uhmm..." ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik keek naar de jongens maar die stonden zoals gewoonlijk met elkaar te klooien. Ik richtte me weer op Simon. "Wat zou jij vinden om hier bij deze studio net als de jongens op te nemen?" Vroeg hij. 'WAT?!' Dacht ik. Me hoofd ontplofte gewoon. "I..ik weet het niet.." zei ik eerlijk. "Je mag er natuurlijk even over nadenken en je kan me bellen als je eruit bent." zei Simon. Ik knikte en pakte het briefje aan met zijn nummer. Ik sloeg het op in mijn contacten.

We waren weer thuis en ik zat alleen maar te denken aan dat voorstel wat Simon me had gegeven, ik wist niet wat ik moest doen. De jongens wisten het nog niet dus die zou ik het ook eerst nog moeten vertellen. Ik besloot naar beneden te gaan en hoopte dat iedereen beneden was. "Jongens?" Riep ik. "Ja!" Riep Louis. Ik liep naar de woonkamer waar iedereen gelukt zat. "jongens ik heb een probleem en ik weet niet wat ik moet..." zei ik. Iedereen keek in 1x bezorgt naar me. "Zo erg is het ook weer niet hoor." zei ik lachend toen ze bezorgt keken. "Nou vertel dan." zei Niall nu nieuwsgierig. "SimonVroegOfIkBijDeStudioWouOpnemen!" Ratelde ik in 1x snel door. "en nu rustig." grinnikte Liam. "Simon vroeg of ik bij de studio een liedje wou opnemen..." zei ik steeds zachter. "DAT IS TOCH SUPER?!" Vroeg Harry. "uhm.. Ik weet niet of ik het wel wil of durf..." zei ik. "Nou het is alleen een liedje, niemand ziet je." zei Niall. "ja maar...-" zei ik. "Kom op dat is toch super cool!" Zei Louis. "Ik weet het echt niet hoor.." zei ik. "KOM OP!!!" Zei Harry. "Oké oké!, I...Ik denk dat ik het doe...." zei ik nog steeds twijfelend. "Super, we bellen Simon!" Riep Zayn. "nu?!" Vroeg ik. "ja nu!" Zei hij blij. "Maar...." ik kreeg het al benauwd bij het idee dat ik straks moest zingen terwijl de jongens en Simon erbij waren. Ken je dat moment wanneer je helemaal strest en het benauwd krijg als je bijvoorbeeld aan het fangirlen bent? Zo voelde ik me maar dan 10x erger. Blijkbaar viel het nogal op want de jongens keken me verward aan op het moment dat ik op keek. Ik paniek rende ik naar boven en sloot mezelf op in mijn kamer. Ik zat op mijn bed en begon met tekenen in mijn schrift. Het werd een vlinder ofzo. Ik hoorde natuurlijk wel dat de jongens voor de deur stonden te klooien over wie er weer eens met mij moest praten enzo maar ik negeerde het eigenlijk gewoon. Ik tekende verder het werden nu weer muzieknootjes maar ik wou niet aan muziek en zingen denken. Ik keek naar de ketting die ik van Nick had gekregen. Ik werd nu helemaal gek. "overal was muziek wat fantastisch is!, Maar op dit moment was het vreselijk voor me." Ik deed mijn ogen dicht en verborg mijn hoofd in mijn knieën Ik hoorde de deur open gaan en ik had geen idee wie het was maar ik had ook geen zin om nu op te kijken. Toen hij voor me bleef staan zei hij: "Luna...?" Ik herkende die stem meteen. De jongens hadden Simon gewoon gebeld!