Adopted By One Direction. (Voltooid)

Hoofdstuk 42: ik weet geen hoofdstuk naam xD

~~POV Niall~~
Ik liep naar buiten "Luun?" Vroeg ik zacht. Geen reactie, "Luna." zei ik wat harder. Ik hoorde haar zuchtte "ja?" Zei ze zacht. "Kom naar binnen." zei ik, "het gaat zo regenen.". "Nee Dankje, ik vind regen wel leuk." zei ze. Ik Rolde met mijn ogen en liep naar de trampoline. "Kom op je word straks nog ziek." zei ik opnieuw. Ze luisterde niet naar me. Ik tilde haar over mijn schouder, ze stribbelde wel wat tegen en stopte daarna. "Je weet toch dat ik sterker ben." plaagde ik haar. Ik wist wel dat ze nu zo'n ongeveer met haar ogen rolde. Ik zette haar op de bank beer naast de rest van de jongens en ging zelf op de stoel naast de bank zitten. Niemand zei it, Akward silence...

~~POV Luna~~
De hele freaking wereld heeft mij zien flippen op TV ik schaamde me dood, waarom deed ik dan ook zo dom. Dit had allemaal toch geen nut meer. Ik werd uit me gedachte gehaald door Harry die met zijn hand heen een weer ging voor mijn ogen, Deed hij dat al lang? Ik keek hem vragend aan. Hij keek mij al niet meer aan. "Ik ga maar eens naar bed." zei ik en stond op, twijfelend. Ik deed mijn pyjama aan en liep maar de badkamer, ik keek naar mezelf in de spiegel, ik zag er niet uit. 'Waarom hadden de jongens mij ooit geadopteerd, misschien was het zelfs nog wel beter als ik nooit was gevonden bij die ontvoerders, dan was hun leven vast veel leuker...' dacht ik. Ik keek naar het scheermesje dat op het houdertje lag, ik beet op mijn lip en draaide me om met me rug naar de spiegel zodat ik naar de deur kon lopen maar het was teveel ik draaide me weer om en toen was het al snel gebeurt.....

••••••••••••••••••
Tja wat is er gebeurt Haha ik weet het lekker al ;p hopelijk vinden jullie dit korte hoofdstukje leuk.