Adopted By One Direction. (Voltooid)

Hoofdstuk 15 : back to school

~~POV Luna~~
Ik werd vanzelf om half 7 wakker en zette mijn wekker van mijn telefoon uit. Ik kleedde me aan en pakte mijn rugzak. Ik liep naar beneden, Niall gaf me een broodje gezond. "thanks." zei ik en at het broodje vlug op. "Ga je fietsen of zal ik je brengen?" Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. "ik ga wel fietsen anders wachten Laura en Darcy voor niks bij de brug." zei ik. Hij knikte. "we zijn als jij thuis komt waarschijnlijk nog niet terug, we moeten opnemen en dingen bespreken met het manegment. Ik knikte maar toen hij de laatst paar woorden zij slikte ik even. 'bespreken met het manegment?!' Ging door mijn hoofd. Ik dacht weer aan de haat op Twitter. 'wie wil nou zo'n kind ze gaat terug!' Galmde door mijn hoofd. Ik pakte mijn tas en zei iedereen snel gedag. Ik liep naar mijn fiets en ging snel naar de brug.

~~POV Niall~~
"We zouden al in de studio moeten zijn!" Riep ik. "Jaja!" Hoorde ik van boven, Louis en Liam waren nog net klaar. ze kwamen naar beneden rennen en we sprongen de auto in. "Sleutels?" Vroeg Zayn. Ik keek hem aan. "Ik niet!" Zei ik vlug. Iedereen schudde zijn hoofd. Ik rende terug naar binnen pakte de sleutels en rende terug naar de auto. "Go!" Riep Harry. Zayn startte de auto en reed weg.

*aanhekomen*

We rende naar binnen rechtstreeks de studio in en wachtte bij de microfonen tot de muziek zou beginnen. We begonnen met Teenage Dirtbag en daarna Spaces. Nadat we die 2 gedaan hadden kregen we al meteen pauze. Ik keek op de klok. '14:00' zag ik. We werden terug geroepen, dit keer naar het kantoor. We gingen met het management praten. Iedereen ging zitten, we keken allemaal recht vooruit naar de 2 mannen die akward naar ons keken. "Laat ik beginnen." zei 1 van de mannen. Ik knikte en luisterde.

~~POV Luna~~
Ik liep de school uit, het was 14:30 en we waren al uit. Ik liep naar mijn fiets en gooide mijn rugzak in het krat. Ik wou net m'n fiets opstappen toen ik werd tegengehouden door iemand. Ik keek op en zag een meisje met donker blond haar bitchy naar me kijken. "Jij bent toch Luna Horan?!" Vroeg ze op een irritante toon. "Ja hoezo?!" Vroeg ik verbaasd. "Trut!, Snap je niet dat ze je alleen maar hebben geadopteerd voor het management!" Riep ze. Ik staarde haar met grote ogen aan. "Z...ze houden van me!" Zei ik boos en bang tegelijkertijd. Ze gaf een stomp in me maag waardoor ik verkrampte en ze liep weg. Ik hoestte een paar keer en kwam moeizaam overeind met hulp van iemand. Ik keek op. Het was gelukkig Nick en niet nog zo'n kind. "Wat is er gebeurt?!" Vroeg hij en zag dat mijn ogen nat waren. "Niks." Zei ik en reed snel weg. "Ik wil geen medelijden!" Zei ik hardop en begon sneller te trappen. "Ik wil niet meer leven!" Dacht ik. 'ik ben nutteloos.' ging door mijn hoofd. Ik stopte thuis en zette mijn fiets op slot. Ik liep naar de bank en maakte mijn etui open. Ik haalde de puntenslijper uit de etui en maakte een paar krassen op mijn arm tot het begon te bloeden. Ik deed er snel verband om zodat het niet opviel en ik deed me tas weer dicht. Ik kreeg een berichtje:

Nick: 'wat was er nou?!'
Luna: 'Niks laat me met rust!'
Ik voelde me schuldig over het laatste berichtje maar het was wel waar, mensen moeten me is een keer met rust laten. Ik liep naar boven mijn kamer in en plofte op mijn bed. Ik deed mijn ogen dicht en dacht na. "Ik ga het ze gewoon vragen als ze terug zijn..." zei ik hardop. Kimo sprong op mijn bed en gaf me wat troost. "kijken of zie eerlijk zijn in die confrontatie...." fluisterde ik tegen mijzelf.