Adopted By One Direction. (Voltooid)

Hoofdstuk 1 : Adoptie

~~POV Luna~~
Ik werd wakker van een huilende baby. ik stond moeizaam op "ik kom al Cindy." zei ik slaperig en liep naar de wieg. omdat ik de oudste was moest ik altijd voor de baby's zorgen in het Weeshuis. Ik pakte haar op en wiegde haar tot ze weer in slaap viel. Ik liep terug naar mijn eigen bed en viel weer in slaap. Toen ik weer wakker werd was het 9:00 uur. ik stond op en kleed me aan. ik had skinny jeans aan en een topje, dat had ik gekregen van iemand doe hier langs was geweest. Ik trok snel mijn gympen aan en hoorde beneden dat Kim, 1 van de begeleiders me riep. Ik liep naar beneden. "Ja?" Vroeg ik kortaf. "Hey Luna er komen om half 10 mensen die iemand willen adopteren, wil jij alle meisjes klaar maken?" Vroeg ze lief. ik zuchtte "sure." zei ik en liep de trap weer op. de meeste meiden lagen nog te slapen dus ik deed wat ik moest doen. "IEDEREEN WAKKER WORDEN!!!" Riep ik. Iedereen zat rechtop in zijn bed. "Mooi zo, meiden er komen over een half uur mensen die iemand willen adopteren dus maak je Klaar." Zei ik en plofte op mijn bed. Ik zuchtte opnieuw. "ik heb hier geen zin meer in, altijd moet ik weer naar die mensen toe terwijl toch niemand mij adopteert, ze willen kleine schattige kinderen niet meiden van 14...." Dacht ik in mezelf. ik hoorde Kim beneden roepen dat we naar de zaal moesten dus ik liep naar beneden gevolgd door de jongere meiden. Ik stond in de rij, we moesten altijd van klein naar groot staan dus ik stond als laatste zoals altijd. Er kwamen 5 jongens binnen, ik kende ze niet dus ik bleef maar gewoon voor me uit staren. Toen ze de hele rij hadden gehad kwam er een blonde jongen naar me toe, hij stak zijn hand uit. "ik ben Niall." zei hij vriendelijk. "ik ben Luna en ik ben 14 jaar." zei ik aardig terug, geen idee of het zin had, ik denk het niet. De jongen lachte naar me en knikte. Hij liep naar de 4 andere jongens en ze liepen toen naar Kim.
~~POV Niall~~
we liepen het kantoor van de begeleidster binnen en gingen zitten. "hebben jullie al iemand gevonden?" Vroeg ze vriendelijk. ik knikte. "we zijn het eens over wie we willen hebben." Begon ik. "We willen Luna, heeft u informatie over haar?" Vroeg ik. Ze knikte "maar niet veel." Zei ze en begon haar verhaal. "Luna is 14 jaar, ze is hier al heel lang en nog nooit is ze geadopteerd, Ze verzorgd de jongste kinderen en baby's hier ook. haar ouders zijn omgekomen bij een auto ongeluk." zei ze. Ik keek de andere jongens aan. "zo zielig." fluisterde ik. de vrouw stond op en schudde onze handen. "ik zal het haar zeggen, komen jullie haar morgen ophalen?" Vroeg ze. Harry gaf antwoord. "ja om 9:00 uur." zei hij en we liepen allemaal weg.
~~POV Luna~~
Ondertussen zat ik weer op mijn bed, ik keek op toen Kim binnen kwam lopen. 'Ik ben benieuwd wie nu weer is geadopteerd....' dacht ik. Ze liep naar mij toe. "Luna je bent geadopteerd." fluisterde ze. ik kon het niet geloven ik kon wel gillen. ik vloog Kim om haar hals. Ze lachte en vertelde dat ze morgen kwamen. ik knikte en Kim liep weg. Nikky, een meisje van 6 wat ook in het weeshuis zit kwam naar me toe. "Luna...,ga je weg..." vroeg ze met een zachte stem. ik knikte en knuffelde haar. "morgen." zei ik. ze liep sip weg. ik zuchtte "sorry..." fluisterde ik.
*De Volgende Dag*
Ik werd wakker en kleedde me snel aan. Vandaag zou ik eindelijk naar een echt huis mogen. ik was zo blij. Ik keek rond of ik iets was vergeten maar ik had alles in mijn tas gedaan, niet veel alleen wat oude kleren. ik keek op de klok in de grote kamer. "8:55!" Riep ik in mezelf ik hoorde de bel en rende van de trap af. ik zag de 5 jongens weer staan en moest lachen. Kim had de deur open gedaan en lachte vriendelijk. "ze is klaar om mee te gaan." zei Kim. ik keek haar aan "doei Kim." ik gaf haar een knuffel en keek naar de jongens, een beetje zenuwachtig en stil. Eentje had krullen en zei: "kom maar, we gaan." zei hij en stak zijn hand uit. ik pakte voorzichtig zijn hand en liep achter hem aan. de deur van het weeshuis ging dicht en ik was vrij. ik voelde me geweldig , maar was nog een beetje aan het trillen. Ik denk dat de jongen met krullen het door had want hij keek me aan en zei: "je hoeft niet bang te zijn.". Ik knikte. "weet ik, ik ben alleen een beetje zenuwachtig...." zei ik. Ik liet zijn hand los en stapte in hun auto. ze gene met zwart haar reed. ik keek ze allemaal aan, ik kende ze ergens van, maar ik wist niet van wat. De blonde keek me aan. Ik werd rood omdat ik zo naar iedereen zat te staren. "wat is er?" Vroeg hij lachend. ik moest ook een beetje lachen en zei: "nou ja ik herken jullie allemaal ergens van maar ik weet niet van wat." zei ik onzeker. Ze moesten allemaal lachen. Ze begonnen met ze alle te zingen. "herken je ons nu?" Vroeg de blonde. ik staarde met open mond naar hem. "hoe the fuck heb ik dat niet gezien?!" Zei ik. "jullie zijn One Direction!" Riep ik. "Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn." zei ik. Ze antwoorden allemaal met een simpele 'yup'.
~~POV Harry~~
We kwamen thuis aan en Zayn parkeerde de auto in de garage. Ik liep naar binnen gevolgd door de jongens en Luna. Ze keek rond. "zo groot." zei ze. Ik lachte naar haar "klopt." zei ik en liep naar haar toe. "wil je je kamer zien?" Vroeg ik. ze knikte hevig en liep achter me aan. ik liep de trap op naar boven en opende de deur van haar kamer.
~~POV Luna~~
Ik stapte de kamer in, het was mega voor mijn gevoel. Ik keek met grote ogen rond. Het waren witte muren met een lichtblauw tapijt. Er stond een groot tweepersoons bed. Harry stond achter me, hij liep naar een grote deur. hij opende het, ik kon me ogen niet geloven het was een inloopkast! Ik liep naar Harry toe. er stonden schoenen op de onderste plank en broeken op de tweede en shirts op de bovenste. "Is dit allemaal voor mij?!...." Vroeg ik ongelovig. Harry knikte en moest lachen. We liepen naar beneden en het was ondertussen 19:00 uur. Liam had eten gemaakt. "Lekker lasagne!" Riep ik blij en ging zitten. Ik kreeg een boord vol lasagne. "Lekker!" Riep ik en at het snel op. Louis moest lachen. "je had wel honger hè?" Vroeg hij. Ik knikte, "in het weeshuis kregen we altijd soep..." zei ik. De jongens keken me allemaal aan alsof ik ging huilen ofzo. ik schudde me hoofd. "ik ga niet janken hoor." zei ik. We schoten allemaal in de lach. Toen iedereen klaar was met eten gingen we Tv kijken, ik plofte op Niall zijn schoot. "dan moet je maar opschuiven." lachte ik. Hij keek me aan "jaja." zei hij en begon me te kietelen. "Nee!" Lachte ik en probeerde weg te komen. Nu kwam ook Zayn aanlopen en hield me vast. "hou op!" Riep ik. "zeg genade." Riep Niall. "Genade!" Riep ik en sprong op de grond. We moesten allemaal lachen. Ik moest gapen. "ben je moe?" Vroeg Niall. ik knikte en stond op "truste." zei ik en liep naar mijn kamer. Ik trok mijn pyjama aan en ging in mijn bed liggen. Ik deed mijn ogen dicht en hoorde mijn kamer deur opengaan, maar ik hield mijn ogen dicht ik was te moe om ze te openen. Ik hoorde de jongens praten en ze liepen weer weg. ik viel in slaap.