Adopted By One Direction. (Voltooid)

Hoofdstuk 35 : Even Bijkomen

~~POV Luna~~
Ik hoorde beden de voordeur dicht gaan, blijkbaar gingen de jongens weg. Ik zat nu alleen op mijn kamer met Nick een beetje voor me uit te staren terwijl mijn ogen nog rood zijn van het huilen. Ik begon verveeld met mijn T-shirt te spelen, Nick merkte het. "Zullen we anders maar de stad?" Vroeg hij. "tuurlijk." zei ik met een glimlach. Ik stond op en liep naar de badkamer op mijn gezicht even te wassen. Ik kamde snel mijn haar en hield het los. Ik liep terug naar Nick en pakte mijn jas. Daarna liepen we samen naar beneden. Er lag een briefje op tafel met de tekst: 'We zijn morgen avond terug, we moeten naar een interview en daarna nog iets bespreken x The Boys CARROTS!'. Oké Louis had zeker weten het laatste geschreven. Ik pakte mijn fiets uit de tuin, "Ik fiets wel." zei Nick. Ik knikte en ging achterop zitten.

We kwamen aan in de stad en ik zette mijn fiets op slot. Ik keek nerveus rond, de vorige keer kwam ik met de meiden allemaal fotografen tegen. Nick pakte mijn hand "chill." zei hij. Ik ontspande een beetje. "Wil je naar de Starbucks?" Vroeg hij. Het woord 'Starbucks' galmde door mijn hoofd ik sloot even mijn ogen en zag de mannen weer voor me. Ik deed ze weer open en schudde snel mijn hoofd. "n...nee ik uhm..." stamelde ik. "Ik snap het." zei hij en glimlachte naar me. Ik liep verder met hem naar een winkel waar ze van alles hadden. We keken daar een tijdje rond.

We hadden betaalt en liepen de winkel uit. Ik had een t-shirt gekocht met de tekst 'forever' erop en Nick had een sport shirt gekocht ofzo. We liepen naar buiten toen Nick me aanstootte. "wat is er?" Vroeg ik. Hij wees naar een groep mensen met camera's. "oh nee." fluisterde ik angstig. Er liep iemand langs die een sigaret uitgooide vlak voor mijn voeten. Ik deinsde bang achteruit toen ik het zag en de geur rook. Tranen prikte opnieuw in mijn ogen toen ik terug dacht. "Kom Luun." zei Nick en sloeg zijn arm om mijn nek en we liepen zo stil als we konden langs de fotografen terwijl er een traan over mijn wang gleed. Opeens draaide ze zich om en zag ik duizenden flitsen. "Sorry Nick." fluisterde ik en veegde de tranen weg van mijn gezicht. "Geeft niet nu rennen!" Zei hij terug en we rende naar mijn fiets.

Ik liep naar binnen en zette mijn tas neer. Ik hing mijn jas op en ging op de bank zitten naast Nick. Ik had een T-shirt met korte mouwen aan en je zag de brandplekken goed. "shit!" Zei ik. "wat is er?" Vroeg Nick. "Zei ik dat hardop?" Vroeg ik en keek hem aan. "Ja." zei hij. "Wat is er nou?" Vroeg hij. Ik zuchtte even "Ik had mijn jas toch even uitgedaan omdat het in die winkel warm was? Zei ik. "ja?" Zei hij. "Nou ja die fotografen hebben nu foto's van me waar die plekken op mijn armen goed te zien zijn...." fluisterde ik. Ik keek naar de grond zonder iets te zeggen en ik zweer ik probeerde echt niet terug te denken aan die mannen maar soms gebeurde het gewoon dat beeld voor mijn ogen. Ik kreeg alweer het idee van snijden. Er ging zoveel in mijn hoofd om, "Laat het stoppen!" Riep ik hard en deed mijn ogen dicht, ik hield mijn handen voor mijn ogen. Het kon me niks schelen, ik wist best wel dat Nick naar me zat te kijken. Ik haalde een paar keer rustig adem, nou ja dat probeerde ik. Mijn hart klopte snel in mijn keel. Ik voelde een hand op mijn rug. Ik keek met betraande ogen op toen ik een berichtje kreeg. Ik keek, het was van Darcy: 'Luun dot staat op internet' stuurde ze met een foto van mij en Nick die vanmiddag was genomen. er stond een tekst bij: 'Luna Horan heeft vriendje en waarvan zijn die littekens we zullen een interview met haar hebben!'. "INTERVIEW?!" RIEP IK. "ze hebben nog niet eens gebeld of ze zijn er al zeker van." zei ik. "Ga je ze het vertellen?" Vroeg Nick. Ik haalde mijn schouders op. "Ik zal eerst met de jongens overleggen en dan zie ik wel..." zei ik steeds iets zachter totdat er zowat geen geluid meer uit mijn mond kwam. Ik keek maar de TV die ik had aangezeten en leunde naar achter op de bank. Ik zij niks. "Hé als je nu niet lacht zal ik je moeten kietelen." zei hij lachend. Ik keek hem droog aan "durf je niet." zei ik. "Wedden?" Zei hij uitdagend en duwde me om, hij begon me te kietelen. "NEE STOP NEE!" Riep ik. "Zeg genade!" Zei hij. Ik proestte het uit van het lachen "g..enade!" Zei ik moeizaam en probeerde adem te halen. "goed genoeg." zei hij en hield me overeind. Hij gaf een kus op mijn wang. "je bent veel leuker als je blij bent." zei hij. Ik rustte mijn hoofd op zijn schouder en keek naar TV tot mijn ogen dicht vielen.