Adopted By One Direction. (Voltooid)

Hoofdstuk 32 : Starbucks + PROBLEEM!

~~POV Niall~~
"Kom naar de auto dan!" Riep ik en rende de trap af gevolgd door de rest. Ik pakte de autosleutels die op de tafel lagen. "Ik rij wek." zei ik en stapte de auto in. Liam kwam naast mij op de andere stoel zitten en de rest op de 2 rijen achter ons. Ik startte de auto en reed weg.

We liepen de Starbucks binnen, terwijl de rest aan een tafel gingen zitten bestelden Harry en ik voor iedereen koffie. We liepen terug met alles en deelde het uit. Ik ging zitten en dronk mijn koffie.

~~POV Luna~~
Ik dronk mijn koffie, ik hou van Starbucks! Ik stond op, "ik ga even naar de WC." zei ik en liep weg. Ik deed de WC deur open en zag dat er geen WC papier meer was... het is echt akward om het te gaan vragen bij de kassa's weet je wel. Ik dacht na maar kon uiteindelijk niks anders bedenken dan het toch maar te gaan vragen. Ik liep naar het meisje achter de kassa die er aardig uitzag. "Uhm hallo...." begon ik. "Het WC papier in de meiden WC is op." fluisterde ik. Ze glimlachte "ik loop wel even mee." Zei ze vriendelijk en liep achter me aan. In de WC gaf ze me de WC rol. "Dankjewel." zei ik en ging naar de WC.

Ik liep terug naar het tafeltje terwijl iedereen nu ze koffie op had. De jongens zaten te praten over weet ik veel wat, de concerten ofzo terwijl Laura en Darcy op hun telefoon bezig waren. "Zullen we naar buiten?" Vroeg ik aan hun. "Ja tuurlijk." zei Laura en stond op. "wij gaan even naar buiten we komen zo terug." zei ik en liep samen met de meiden weg. We liepen naar een parkje dat best ver van de Starbucks was. "Hoe, laat worden jullie eigenlijk opgehaald?" Vroeg ik na een tijdje. "mijn moeder haalt ons allebei hier bij de Starbucks op om 17:00." zei Darcy. "dat is over 5 minuten!" Zei ik. "wat?!" Riepen ze in koor. "Ga maar ik blijf nog even hier." zei ik. "Oké bye bye!" Zeiden ze. "bye." zei ik terug en ging naar het vijvertje. Ik gooide wat steentjes in het water toen ik besloot dat ik maar terug ging omdat het donker werd. Ik liep naar de weg, het was rustig. Ik liep het steegje in wat de kortste weg was terug. Ik hoorde voetstappen en keek geschrokken achterom waar ik niemand zag. "vreemd...." mompelde ik tegen mezelf en liep verder. Plotseling zat er in 1x een hand op mijn mond. Ik gilde maar je hoorde bijna niks. Mijn eerste reactie was tegenstribbelen toen ik werd meegetrokken. "Laat me los!" Zei ik bijna onverstaanbaar. "Help!" Gilde ik. Ik werd een busje ingegooid toen alles zwart werd......