Adopted By One Direction. (Voltooid)

Hoofdstuk 9 : Medicijnen

~~POV Niall~~

De gilende meiden waren weg en Luna was naar school, het was maandag. Ik vroeg me nog steeds af waarom Luna opeens was flauwgevalen en waarom ze zichzelf had gesneden. Ik schudde mijn hoofd en liep naar haar kamer een een beetje troep op te ruimen. Er lagen potloden en boeken los op haar bureau. Ik legde de boeken op een stapeltje en deed de la open om d epotloden erin te leggen. Er schoof een klein wit potje naar voren. Ik keek verbaasd en las wat er op stond. 'Medicijnen tegen duizeligheid en misselijkheid.' Stond er. Ik keek geschrokken toen ik merkte dat het potje leeg was. ''Daarom viel ze flauw, die medicijnen waren op..' Dacht ik. Ik liep met het potje naar beneden waar de jongens nog zaten te ontbijten. Toen ik ze alles had verteld en het potje had laten zien keken ze verbaasd. "Maar waarom zegt ze niet dat haar medicijnen op zijn?!'' Vroeg Liam. Ik haalde mijn schouders op en zette het potje neer op tafel.

~~POV Luna~~
Ik liep het klaslokaal uit, Laura en Darcy waren al in de kantine, ik keek achter me en zag Jasper lopen. "Shit!"dacht ik en begon sneller te lopen. Opeens voelde ik een hand op mijn schouder. "heb je haast?" Vroeg die bekende gemene stem. "Ja." zei ik bot en wou verder lopen totdat hij me naar buiten sleurde waar het fietsenhok was. "WAT MOET JE VAN ME?!" Schreeuwde ik. Ik zag het mes weer voor me en was stil. "Ik zou je mond maar houden!" Zei hij en hield opnieuw het mes bij mijn nek. Ik deed mijn ogen dicht en voelde dat hij weg was. "wat is?!" Jasper stond oog in oog met een andere jongen uit mijn klas: Nick. Ik keek en zei niks. "Jasper je bent echt debiel!" Zei Nick boos. Jasper keek woedend en pakte zijn mes opnieuw. Ik rende achter hem langs en hij greep mijn arm, ik trok een pijnlijk gezicht omdat de sneeën nog niet dicht waren. "wat is er?!" Vroeg hij gemeen en hield het mes bij mijn keel. Ik keek met tranen in mijn ogen naar Nick. Hij gaf me een knipoog en ik wist meteen wat hij bedoelde. "Oké Jasper jij wint." zei hij en liep terug naar binnen. Nog geen 20 seconden later kwam er een leraar aangerend samen met Nick die verrast en woedend naar Jasper keek. "JASPER! LAAT NU ONMIDDELLIJK DAT MES LOS JONGEMAN!" Zei de leraar, ik kende hem niet. Jasper verroerde zich niet en bleef het mes bij mijn keel houden. "JASPER VAN BEEK NU!!!" Schreeuwde de leraar. Van schrik liet hij het mes vallen en ik rende naar de leraar en Nick toe zo snel als ik kon. Ik stond bevend tussen de 2 in te staren naar Jasper.

*Een Paar Minuten Later*

Jasper is geschorst en zijn moeder was hem komen ophalen, man ze was pissig. We stonden nog steeds buiten en ik stond alleen met Nick, de leraar was naar binnen met Jasper wezen praten. Ik stond nog steeds te trillen en merkte dat ik wazig begon te zien. Ik keek waarschijnlijk ook met een wazige blik uit mijn ogen want Nick hoorde ik nog net vragen: "gaat het wel?" Toen ik door mijn benen zakte en alleen nog maar zwart zag.

Toen ik weer wakker werd staarde ik voor me uit en zag alleen maar een plafond. Ik probeerde rond te kijken maar kon me niet bewegen. Ik had een zuurstof masker op en hoorde een stem tegen me praten. Ik draaide langzaam mijn hoofd en zag Nick en Niall en Louis zitten. Niall had een wit potje in zijn hand. "nee..." dacht ik. Niall en Louis werden de gang opgeroepen om met de doktor te praten en Nick bleef geschrokken zitten en naar me kijken. "Dankje...." mompelde ik. Hij knikte alleen maar en pakte mijn hand. "het komt wel goed, Jasper zullen we nooit meer terug zien." zei hij. Ik knikte en bloosde. Ik ging rechtop en mijn bed zitten en voelde met allebei mijn handen aan het zuurstof masker, ik probeerde het van me mond te halen maar Nick hield me tegen. "Stop!" Zei hij. Ik haalde mijn schouders op maar stopte en staarde naar de deur toen de dokter en de jongens binnen kwamen. De jongens keken bezorgd maar de dokter keek goedkeurend en haalde het masker van mijn gezicht, ik mocht naar huis. Ik stond op uit het bed en we liepen naar de auto, Nick ging met de fiets weer naar huis. toen we in de auto zaten keek ik alleen maar vermoeid naar buiten. "Luna waarom heb je niet gezegd dat je Medicijnen op waren?" Vroeg Louis zacht. Ik draaide mijn hoofd zodat ik hem kon zien. "Ze zijn best duur en ik wilde jullie niet laten betalen..." fluisterde ik schor. "Luna volgende keer zeg je het als ze op zijn, oké?" Vroeg Niall bezorgd.
Ik knikte. "Oké." zei ik.

*Thuis*

Ik zat in mijn kamer en stuurde Nick een berichtje. "Nog bedankt." zei ik. "Geen probleem." zei hij terug. Ik was blij dat Jasper weg was uit mijn leven. Nooit meer bang zijn dat ik hem zie en al die stomme shit. "Nick stuurde nog een berichtje: 'GF?' Ik keek verbaasd. 'j..ja' typte ik terug en voelde me blij van binnen. Ik deed mijn telefoon uit en ging onder dekens liggen in mijn bed. Ik viel al snel in slaap.