အပိုင္း(၁၀)-ဒီေန႔ဘာလို႔အရမ္းတက္ႂကြေနတာလဲ?

274 56 4
                                    

"မင္းဒီေန႔ဘာလို႔ အရမ္းတက္ႂကြေနတာပါလိမ့္လို႔ေတြးေနတာ၊ လက္စသတ္ေတာ့ ယန္မိန႔္ဒီမွာမရွိလို႔ကို"  ယန္ရွယ္က ရယ္သံသဲ့သဲ့ႏွင့္ေျပာလိုက္ေလသည္။
-----------------------------------------------

"လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ လိုင္းမအားေသးပါသျဖင့္ ေခတၱေစာင့္ဆိုင္းၿပီးမွျပန္လည္ေခၚဆိုပါရွင္...."

လမ္းတစ္ေၾကာလုံး ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔ေန​၏။ ယန္မိန႔္​၏ မ်က္ခုံးလွလွတို႔မွာ စုစည္းလို႔သြားၿပီး ကားတံခါးေဘးတြင္ရပ္ကာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေခၚဆိုရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။

အခ်ိန္တစ္ခုကုန္လြန္သြားၿပီးေနာက္ တစ္ဖက္မွ အလုပ္ရွုပ္ေနသည့္ ေလသံျဖင့္ ထူးလာသည္။

"ဟယ္လို"

"အစ္ကိုက်န္း ၿပီးၿပီလား? ကၽြန္မအခုပဲ အလုပ္ၿပီးလို႔ ေဆး႐ုံကိုလာႀကိဳေတာ့မလို႔။"

"ငါအလိုက္ခံေနရတယ္။"

"ရွင္!!!"

​ၾကားလိုက္ရသည့္စကားေၾကာင့္ထိတ္လန႔္သြားရပါ​၏။ အလ်င္အျမန္ပင္ ယန္မိန႔္က ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။

"ဘယ္သူေတြလဲ?ကုံက်ိဳးက လူေတြလား? ဒါမွမဟုတ္...."

က်န္းထင္ဖက္မွ ေကာင္းေကာင္းျပန္မေျဖနိုင္ေတာ့ပါေခ်။ ယန္မိန႔္​၏ ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံး ေအးခဲသြားသည့္ႏွယ္။

ကုံက်ိဳးကလႊတ္လိုက္တဲ့လူေတြဆိုရင္ အဆိုးဆုံးမွ သူ႔အသတ္ကို ယူသြား႐ုံပဲ။

ဒါေပမဲ့ တျခားအဖြဲ႕ကဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ကူးနဲ႔ပုံေဖာ္လို႔မရနိုင္ေလာက္ေအာင္အထိ အဆိုးရြားဆုံးေသာ ကိစၥတစ္ခုကို ဖန္တီးလိမ့္မယ္။

"အခုေျပာဖို႔ခက္တယ္"

က်န္းထင္​၏ အသံ ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ သူအခု ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားႏွင့္ သုတ္ေခ်တင္ေခ်ေျပးေနမည္ကို ယန္မိန႔္ခံစားလို႔ရေနသည္။

"ဒီေကာင္က ေဆး႐ုံကိုလာၿပီး ငါ့အေၾကာင္းေမးခဲ့ေသးတဲ့အျပင္ သဲလြန္စတစ္ခုေတာင္ခ်န္သြားေသးတယ္။ သူ႔လုပ္ပုံကိုင္ပုံက ေလ်ာ့ရဲလြန္းတယ္။ အဲ့ဒီဖက္က လႊတ္လိုက္တဲ့လူ မျဖစ္နိုင္ဘူး။"

《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)Where stories live. Discover now