《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၄၅)-က်န္းထင္က တအားေခ်ာတာ၊မီုခင္းရဲ အလွပေဂးေလး

ေခါင္းေဆာင္ယန္ : "ေခါင္းေဆာင္က်န္းလား၊ တအားေခ်ာတာ၊ မွုခင္းရဲ အလွပေဂးေလး။"
--------------------------------------------------

ရဲဆိုင္ကယ္ႏွစ္စီးသည္ ဟြန္းတီး၍ လမ္းရွင္းေပးေနၿပီး S450ႀကီးမွာ အရွိန္ျပင္းစြာ ျဖတ္ေမာင္းလ်က္ F1 ၿပိဳင္ကားတစ္စီး​၏ အဟုန္ျဖင့္ မီးနီဆယ္ခုထက္မနည္း ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ေပသည္။ လမ္းသြားလမ္းလာ လူထုမွာေတာ့ ဓာတ္ပုံမ်ားတဖ်ပ္ဖ်ပ္ရိုက္လ်က္။

"အရွိန္ေလၽွာ့စမ္းပါ!!"

လမ္းတစ္ေလၽွာက္ရွိ မီးေရာင္မ်ားစြာၾကား က်န္းထင္ေအာ္ဟစ္ေလေတာ့သည္။

"သန္းႏွစ္ရာေတာင္းတယ္ဆိုမွေတာ့ ျပန္ေပးဆြဲမွုနဲ႔သိပ္မတူဘူး။ တအားမေလာစမ္းနဲ႔!!"

ယန္ရွယ္သည္ ၿမိဳ႕ထဲလမ္းဆုံအေရာက္ အေရးေပၚလမ္းလႊဲမွ ဝွီးခနဲေမာင္းခ်လာသည္။

"ေလၽွာ့လို႔မရဘူး! ဟိုက တကယ္ႀကီး သန္းႏွစ္ရာေတာင္းရဲတဲ့ အ႐ူးေကာင္ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?!"

ကၽြီ---အင္ဂ်င္သည္ သားရဲတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ဟိန္းေဟာက္လ်က္ ေရဒီယိုထဲမွလည္း လမ္းေၾကာအေျခအေနအေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာေနသည္။ က်န္းထင္ ထၿပီး ယန္ရွယ္နားရြက္နားကပ္ကာ တစ္လုံးခ်င္း ေအာ္ေျပာလိုက္​၏။

"အဲ့လိုဆိုလည္းျခမ္းေျခာက္ဖို႔ တိရစၧာန္ေသြးသုံးတယ္ဆိုတာ ယုတၱိမရွိဘူး! မျဖစ္နိုင္ဘူး!"

S450 သည္ အျပာေရာင္လၽွပ္စီးေၾကာင္းတစ္ခုအလား ၿမိဳ႕ေတာ္႐ုံးခ်ဳပ္​၏ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြင့္လာေသာ ဂိတ္တံခါးကိုျဖတ္၍ မွုခင္းေရးရာစုံစမ္းစစ္ေဆးေရးဌာနအေဆာက္အအုံေရွ႕၌ ရပ္ေလသည္။

က်န္းထင္​၏ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ေရွ႕ကိုယိုင္သြားၿပီး ကံေကာင္းစြာပင္ ယန္ရွယ္ကဖမ္းထိန္းေပးလိုက္၍ ခါးပတ္အစ္ၿပီး ေသမည့္ေဘးမွ လြတ္ခဲ့ရေပသည္။

"မင္းက ပုံေလးၾကည့္႐ုံနဲ႔ တိရစၧာန္ေသြးပါလို႔အတပ္ေျပာနိုင္တယ္ေပါ့?"

ယန္ရွယ္က သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေန​၏။

ႏွစ္ဦးသားမွာ ကားေရွ႕ခန္းငယ္ထဲ၌ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားျဖစ္ေနၿပီး ယန္ရွယ္​၏သန္မာလွေသာလက္သည္ က်န္းထင္​၏ ကိုယ္ေပၚ၌ ရွိေနဆဲျဖစ္​​၏။ သို႔ရာတြင္ တစ္ဖက္လူကေတာ့ ဤမၽွအထိ သတိထားမိပုံမေပၚေခ်။