《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၁၁)-အသားက်သြားလိမ့္မယ္

"မင္းေျပာပုံအရဆို မင္းကိုေသေစခ်င္တဲ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားတာပဲ။"
"မင္းတျဖည္းျဖည္းနဲ႔အသားက်သြားပါလိမ့္မယ္။"

-----------------------------------------------

က်န္းထင္က ထိုလူ​၏ ညာဘက္နံရိုးရွိရာကို တံေတာင္ႏွင့္ ထိုးလိုက္ရာ ေျခလွမ္းဝက္မၽွေနာက္ဆုတ္သြားၿပီး ရွူးရွူးရွဲရွဲအသံထြက္လာသည္။ သို႔ရာတြင္ထိုလူမွာ အေတြ႕အၾကဳံရွိအတိုက္အခိုက္သမားပီပီထိခိုက္နာက်င္မွုႏွင့္မစိမ္းပုံမေပၚေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ က်န္းထင္လွည့္လာသည္ႏွင့္ အလင္းအလ်င္ျဖင့္ ခုန္အုပ္ခံလိုက္ရၿပီး နံရံ၌အားသုံး၍ဖိထားခံျပန္သည္။ စကၠန႔္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပင္ သူတို႔​၏ႏွာေခါင္းထိပ္မ်ားမွာ တစ္လက္မမၽွသာ ကြာေဝးေတာ့သည္။

ဤသို႔အတင္းဖိႏွိပ္ထားမွုေၾကာင့္ ခႏၶာႏွစ္ခုသည္ ပူးကပ္ေနၿပီး ထိုလူ​၏သန္မာလွေသာခႏၶာကိုယ္မွ အပူစီးကူးလာသည္ကိုပင္ ခံစားေနရသည္။

က်န္းထင္ကထိုလူထံမွေလပူတို႔ကိုေရွာင္ရွားရန္ ေခါင္းအနည္းငယ္ေမာ့လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေလသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏွင့္ စကားဆိုလိုက္​၏။

"......အရာရွိယန္။"

ယန္ရွယ္၏ ႏွုတ္ခမ္းတို႔ ေကာ့တက္သြားသည္မွာ က်န္းထင္​၏ ႏွုတ္ခမ္းဖ်ားတို႔ႏွင့္ ထိလုမတက္ပင္။ ထိုႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုဖြင့္လိုက္သည့္အခါ အေမးစကားတို႔ထြက္လာသည္။

"ဘာျပႆနာမ်ားျဖစ္လို႔လဲ? မင္းနဲ႔အိပ္ခဲ့တဲ့မိန္းကေလးရဲ့ ေယာက္်ားလိုက္လာလို႔လား?"

က်န္းထင္ ျပန္ေျဖခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ပါ။

ထိုအခိုက္ အေနာက္ခ်ဳံပုတ္နားမွ 'ဘန္း' ဟူေသာအသံက်ယ္ႀကီးၾကားလိုက္ရသည္။ လၽွာထိုးဦးထုပ္ႏွင့္လူႀကီးက ၿခံစည္းရိုးကိုေက်ာ္၍ သူတို႔ႏွင့္နီးကပ္လို႔လာေလၿပီ။

က်န္းထင္လွုပ္ရွားမည္အျပဳ ယန္ရွယ္က အလ်င္အျမန္ခ်ဳပ္ထားလိုက္သည္။ မတိုးသာမဆုတ္သာအေျခအေနတြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးအျပန္အလွန္သာ စိုက္ၾကည့္လိုက္ၾက​၏။ လြတ္လမ္းမရွိေတာ့ေသာက်န္းထင္မွာ အနီးအနားမွခ်ဳံပုတ္ကို ေမးဆက္ျပၿပီး မ်က္ခုံးပင့္ကာ 'ေက်းဇူးျပဳၿပီး' ဟူ၍ ပါးစပ္လွုပ္႐ုံမၽွသာေျပာလိုက္​၏။