《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၄၉)- ထူးဆန္းေသာ ခံစားခ်က္

အလွေလး​၏ ဓာတ္ပုံကိုၾကည့္ရင္း ယန္ရွယ္​၏ ရင္တြင္းမွ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ခံစားခ်က္တို႔ ေပါက္ဖြားလာခဲ့သည္။
--------------------------------------------------

တည္းခိုေဆာင္နံနက္စာစားခန္းထဲ၌

သတင္းၾကားၾကားခ်င္း အေျပးေရာက္လာေသာ တည္းခိုေဆာင္ပိုင္ရွင္လင္မယားႏွင့္ ေက်ာင္းသူက်ာင္းသား ေလးေယာက္တို႔မွာ ေဟာခန္းထဲေရာက္ရွိေနၿပီး စားပြဲဝိုင္းသုံးဝိုင္းတြင္ ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲ ထိုင္ေနၾက​၏။ ရဲအရာရွိမ်ားသည္ မ်က္ႏွာေသႏွင့္ ဝင္ေပါက္၊ထြက္ေပါက္မ်ား၌ ေအးစက္ခက္ထန္စြာ ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကၿပီး ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနေသာ မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္တို႔ထံ အၾကည့္စူးစူးတို႔ ေဝ့ဝဲေနေပသည္။

ထန္ရႊမ္က မသိမသာ မ်က္လုံးေလးပင့္၍ မနီးမေဝး တစ္ဖက္စားပြဲဝိုင္းတြင္ ထိုင္ေနေသာ ဝမ္ေခါကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ တစ္ဖက္လူကလည္း သူမကို နင့္နင့္နဲနဲ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ႏွင့္ ၾကဳံသြားေလသည္။

".........."

ထန္ရႊမ္သည္ ရဲမ်ားရွိရာအခန္းေရွ႕ကို မ်က္စပစ္ျပၿပီး ေခါင္းယမ္းျပလိုက္​၏။

ဝမ္ေခါကလည္း သတိႀကီးစြာ အၾကည့္႐ုတ္လိုက္သည္။

"ထန္ရႊမ္......"

က်န္းထုံထုံက ေလသံေလးႏွင့္ ေခၚလာ​၏။

"ငါေၾကာက္တယ္........"

တိတ္ဆိတ္မွုေၾကာင့္ မြန္းက်ပ္စရာေကာင္းလွေသာ အခန္းတြင္းဝယ္ သူမ​၏ တိုးဖြဖြအသံငယ္ကပင္ အထူးတလည္ ရင္ထိတ္ဖြယ္ေကာင္းေနပါ​၏။ ထန္ရႊမ္က ခ်က္ခ်င္းပင္ သူမ​၏ ေရခဲတမၽွေအးစက္ေနသည့္လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး စကားဆက္မေျပာဖို႔ရာ တားလိုက္သည့္ႏွယ္။ ထို႔ေနာက္ ဖုန္းထုတ္၍ စကားလုံးအနည္းငယ္ကို အျမန္ရိုက္ထည့္လိုက္ေပ​၏။

"မေၾကာက္ပါနဲ႔။ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး။"

က်န္းထုံထုံတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ဝဲေနၿပီျဖစ္သည္။

ထန္ရႊမ္မွာ သူမ​၏ ေၾကာင့္ၾကေနေသာ အၾကည့္မ်ားၾကား စကားလုံးအခ်ိဳ႕ကို တရစပ္ ရိုက္လိုက္ျပန္သည္။

"အကုန္လုံး ရွိန္းေရွာင္ခ်ီေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာ။ ျပန္လာလို႔ကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဆုံးမပစ္ဦးမယ္!"