《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၁၄)-ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲအသားစေပၚအေလာင္းခြဲစိတ္ျခင္း

"ေလ်ာ့ရဲပ်စ္ခၽြဲေနတဲ့အသားစေတြကိုစစ္ေဆးဖို႔ ကုံလိအတြက္လည္းမလြယ္ကူခဲ့ပါ။"

-------------------------------------------------

ယန္ရွယ္က ဤတိုက္ခန္းကို အလြန္စုတ္ျပတ္သည္ကိုေျပာခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။ သိုေပမဲ့ ဤတိုက္ခန္းသာစုတ္ျပတ္ေနလၽွင္ အမ်ားျပည္သူဆိုင္ရာလုံျခဳံေရးဌာနခ်ဳပ္ကေတာ့ ေျမေပၚမွာပုံထားသည့္ေကာက္ရိုးပုံႀကီးျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။

နံရံႏွစ္ဖက္က က်ယ္ဝန္းလွေသာဧည့္ခန္းကိုဦးတည္ေနၿပီး မ်က္ႏွာၾကက္ႏွင့္ၾကမ္းျပင္အၾကားဖန္တံခါးမ်ားကေတာ့ စိမ္းစိုေနေသာ လသာေဆာင္ႏွင့္ဆက္သြယ္ထားေလသည္။ အခန္းတြင္းအျပင္အဆင္မွာ ေခတ္မီလွသည့္အျပင္ အျဖဴ၊အမည္း၊ မီးခိုးသုံးေရာင္သာသုံးထားရာ မွိုင္းညိဳ႕ညိဳ႕ႏွင့္ ေယာက္်ားဆန္ေသာအေငြ႕အသက္တို႔လႊမ္းျခဳံေန​၏။ စက်င္ေက်ာက္ႏွင့္တည္ေဆာက္ထားသည့္ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ အသစ္စက္စက္ဇိမ္ခံပရိေဘာဂပစၥည္းတို႔က အခန္းတြင္းဝင္လာသူမွန္သမၽွကို အက်ိဳးေဆာင္ကုမၸဏီတစ္ခုကစီစဥ္ေပးလိုက္ေသာ ျပခန္းထဲဝင္လာသည္မ်ားလားဟု အထင္မွားေစနိုင္သည္။ အသက္တစ္မၽွင္ေလးေတာင္မရွိပါသည့္ ဤသက္မဲ့အလွတရားမွာ ေနရာထိုင္ရခက္ေလာက္သည္အထိ တန္ဖိုးျမင့္ေၾကာင္းသိသာလွေပသည္။

ေလထုမွာတိတ္ဆိတ္လြန္း၍ ခဲလုမတတ္ပင္။

" 'ေခါင္းေဆာင္က်န္း' လို႔ေခၚတယ္ဆိုေတာ့ ငါ့ဆီကဘာမ်ားၾကားခ်င္လို႔လဲ?"

က်န္းထင္က တိတ္ဆိတ္မွုကိုၿဖိဳခြင္းလိုက္​၏။

"ငါ့ကိုေျပာေလ၊ ဒါမွငါေျပာျပလို႔ရမွာေပါ့။"

ယန္ရွယ္က ဟက္ခနဲရယ္လိုက္ေလသည္။ ထိုင္ခုံေနာက္ကိုမွီ၍ သူ႔အားေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းၾကည့္လာ၏။

"အထင္မလြဲပါနဲ႔။ ငါအတိတ္က အရွုပ္ထုတ္ေတြကိုျပန္ျဖည္ဖို႔စိတ္မဝင္စားဘူး။ မင္းက 'ဂုဏ္သေရရွိလွတဲ့ ေခါင္းေဆာင္က်န္း' ပဲျဖစ္ျဖစ္ 'လုခ်ိန္က်န္း' ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိစၥမရွိဘူး။ ေရႏွစ္ေနတဲ့လူကို ခဲနဲ႔ေပါက္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးထိုင္ၾကည့္ရေလာက္တဲ့အထိလည္း ငါသေဘာထားမေသးသိမ္ပါဘူး။"