《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၃၀)-ေခၽြးမလက္ဖက္ရည္ေသာက္လိုက္ၿပီဆိုေတာ့ ငါ့သတို႔သမီးေလးျဖစ္သြားၿပီေပါ့

'ငါတို႔အိမ္ရဲ့ ေခၽြးမ လက္ဖက္ရည္ကိုေသာက္လိုက္ၿပီဆိုေတာ့ ငါ့သတို႔သမီးေလးျဖစ္သြားၿပီေပါ့..."

-------------------------------------------------

ညခ်မ္း​၏ အေမွာင္ထုမွာ မီးအလင္း၏ ထိုးေဖာက္ျခင္းခံလိုက္ရသည္။ ခဏတျဖဳတ္အတြင္းမွာပင္ ကမၻာႀကီးလင္းထိန္လာၿပီး၊ တစ္ဖန္ အသူရာေခ်ာက္နက္ထဲက်ျပန္ကာ ေမွာင္မည္းသြားရျပန္​၏။

ယန္ေရွာင္မိန္သည္ ေသာ့ကို အဝင္တံခါးဝရွိ ေက်ာက္ပန္းအိုးထဲသို႔ ညင္သာစြာ ထည့္လိုက္ၿပီး ရွက္ကိုးရွက္ကန္းႏွင့္ လွည့္လာ​၏။

"အဲ့ဒါဆို.....လူႀကီးမင္းလု၊ ကၽြန္မရွင့္အတြက္ ပါဆယ္မွာေပးခဲ့မယ္ေနာ္၊ ၿပီးရင္ ကၽြန္မ အခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာကို ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္။"

​ေလျပင္းမုန္တိုင္းေၾကာင့္ သည္းႀကီးမည္းႀကီး ရြာေလေသာမိုးသည္ မိုသီးမ်ားအလား ျပတင္းေပါက္ကို တအုန္းအုန္း ရိုက္ခတ္ေနသည္။ ဧည့္ခန္းေထာင့္တြင္ ဝါၾကင့္ၾကင့္မီးတိုင္ေလး ရွိေပ​၏။ က်န္းထင္သည္ ဆိုဖာေပၚထိုင္ကာ ယန္ရွယ္​၏ လုပ္ငန္းသုံး လပ္ေတာ့မွ ေစာင့္ၾကည့္ဗီဒီယိုမွတ္တမ္းမ်ားအား ၾကည့္ေနေလသည္။ လက္တစ္ဖက္တြင္ ေဘာပင္ကိုင္ကာ က်န္တစ္ဖက္က ဗီဒီယိုရပ္သည့္ခလုတ္ကို ရံဖန္ရံခါ ႏွိပ္လ်က္။

"လူႀကီးမင္းလု?"

"ဟမ္?"

ထိုအခါမွသာ က်န္ထင္တုံ႔ျပန္ေလ​၏။

"ဒီေလာက္ ညဉ့္နက္ေနၿပီကို ဘာပါဆယ္မွာဦးမလို႔လဲ? မိုးတအားသည္းေနတယ္၊ မျပန္နဲ႔ေတာ့။ ကားေမာင္းဖို႔လည္း ေဘးကင္းတာမဟုတ္ဘူး။"

ဟန္ေရွာင္မိန္ေလးမွာ အတင္း႐ုန္းထြက္ ေျဖၾကားလိုက္ရပါ​၏။

".......ကၽြန္မျပန္မွျဖစ္မွာ"

က်န္းထင္ ထင္ခဲ့သည္က  'ေပ်ာက္ေနတဲ့လူကိုမကယ္ရေသးဘူး' သို႔မဟုတ္ ' ကၽြန္မရဲ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက အခုခ်ိန္ထိ မိုးထဲေလထဲ အခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာမွာ ရွိေနေသးတယ္' လို႔သူမေျပာလာလိမ့္မည္ေပါ့။ သို႔ပါေသာ္လည္း မည္သူထင္ထားပါအံ့၊ သူမအမွန္တကယ္ ထပ္ေျပာလိုက္ေသာ စကားမွာ :