《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၄၇)-ရဲေမအလွေလးအတြက္ ေပါက္စီေရာ?

က်န္းထင္ ယန္ရွယ္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။
"ရဲေမအလွေလးအတြက္ ေပါက္စီေရာ?"
----------------------------------------------------------------

"ခင္ဗ်ားရဲတိုင္ၿပီးၿပီမလား?"

ရွိန္းအေဖႀကီးမွာ တစ္ခဏမၽွ ၾကက္ေသေသသြားၿပီး အကူအညီေတာင္းေသာ မ်က္ဝန္းတို႔ႏွင့္ေမာ့ၾကည့္လာရာ ယန္ရွယ္က ညင္သာစြာေခါင္းညိတ္ျပလိုက္​၏။

"ဒါေပါ့၊ ေသခ်ာေပါက္ တိုင္လိုက္တာေပါ့! မတိုင္လို႔ဘယ္ရမလဲ? ငါတို႔လိုသာမန္လူတန္းစားက ဘယ္အေပါက္ကေန မင္းေတာင္းတဲ့ ကုေဋႏွစ္ဆယ္ကိုရွာၿပီး ေပးရမွာတဲ့လဲ?!"

ဖုန္းတစ္ဖက္မွ ပုံဖ်က္ထားေသာ ေက်ာခ်မ္းဖြယ္အသံႀကီး ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။

"အရမ္းေကာင္းတယ္။"

ရွိန္းအေဖႀကီးခမ်ာ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ အစည္းအေဝးခန္းငယ္ေလးတြင္ လူကိုမြန္းက်ပ္ေစသည္အထိ တိတ္ဆိတ္မွုႀကီး လႊမ္းမိုးလာသည္။

ယန္ရွယ္သည္ ဖုန္းထုတ္ကာ စကားလုံးအနည္းငယ္ကို အျမန္ရိုက္၍ ဖုန္းကိုလက္ျပန္ကိုင္ၿပီးျပလိုက္​၏။ ရွိန္းအေဖႀကီးလည္း မ်က္လုံးကိုေမွးလ်က္ ဂ႐ုတစိုက္ၾကည့္ၿပီး ယန္ရွယ္​၏စကားလုံးမ်ားအတိုင္း ၾကက္တူေရြးႏွုတ္တိုက္ရြတ္ေတာ့သည္။

"ငါတို႔၊ ငါတို႔သားျပန္လာဖို႔ကအဓိကပဲ မင္းႀကိဳက္ေဈးေခၚလိုက္! ငါတို႔တတ္နိုင္တဲ့ပမာဏျဖစ္ေနသ၍ ရွိသမၽွအကုန္ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး မင္းတို႔ကိုေပးရမယ္ဆိုလည္း ရတယ္!"

"ကုေဋႏွစ္ဆယ္"

တစ္ဖက္ကေျပာလာသည္။

"တစ္ျပားမွမေလ်ာ့ေစနဲ႔။"

"ငါက ဂ်က္မားလည္းမဟုတ္၊ ဝမ္က်န႔္လင္လည္းမဟုတ္ဘူးကြ။ ျဖစ္နိုင္တဲ့ပမာဏပဲေတာင္းစမ္းပါကြာ။ ေနာက္ဆုံး သန္းဂဏန္းျဖစ္ေနရင္ေတာင္ အိမ္ေရာင္း၊ကားေရာင္းၿပီး ေရြးမွာပါ။ အလတ္ႀကီးရွိေနေသးတဲ့လူကို ကုေဋႏွစ္ဆယ္ေၾကာင့္ ေသြးတက္ၿပီးေသသြားေစခ်င္လို႔လား?!"

ဟြမ္ရွင္းက စႀကႍဘက္မွ ေခါင္းျပဴထြက္လာၿပီး နည္းပညာအရာရွိမ်ား ေျခရာခံေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း လက္ဟန္အမူအရာႏွင့္ အခ်က္ျပလာသည္။