《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၅၆)-သူ တကယ္ကြပ္မ်က္ခ်င္တဲ့လူက ငါပဲ

"သူ တကယ္ကြပ္မ်က္ခ်င္ေနတဲ့လူက ငါပဲ"

---------------------------------------------
လူနာေဆာင္တြင္း၌ အခ်ိန္ယႏၲရားႀကီးဟာ ရပ္တန႔္ေနလ်က္။ ျဖဴဆြတ္ေနေသာ နံရံ၊ အိပ္ရာႏွင့္ မွန္ျပတင္းတို႔ကား အျဖဴေရာင္ အလင္းတန္း​မွုံမွုံ၏ ေရာင္ျပန္ပစၥည္းမ်ားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားကာ ၎တို႔ထံတစ္ေထာက္နားၿပီး ခရီးႏွင္လာေသာ အလင္းတန္းကမူ ေခါင္းေနာက္စရာ ေကာင္းလွပါသည္။

ခၽြင္---

လက္ထိတ္မွထြက္လာေသာအသံက တစျပင္ႏွယ္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွ ေလထုႀကီးကို ကို ၿဖိဳခြင္းလိုက္ေပသည္။ လီယြီရွင္း​သည္ လက္ႏွစ္ဖက္လုံး တဆက္ဆက္တုန္ေနကာ စကၠန႔္မဆိုင္းပင္ တစ္ကိုယ္လုံး ၿပိဳလဲေတာ့မည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္လြန္သြားၿပီးေနာက္ သြားရိုက္သံမ်ားၾကားမွ စကားတစ္ခြန္းတိုးထြက္လို႔လာသည္။

".....ရွင္.....ဘယ္လို......သိ....."

"ဟယ့္လ်န္ေသဆုံးမွုရဲ့ အမွန္တရားကို ဖုံးထားၿပီး ခိုးမွုေလးေတြဆက္တိုက္လုပ္၊ လနည္းနည္းေလာက္ ေထာင္ထဲမွာေန၊ ၿပီးရင္ ျပန္ထြက္တာနဲ႔ အရာအားလုံး အဆင္ေျပသြားမယ္ထင္တာလား?"

"........."

က်န္းထင္သည္ ကိုယ္ကိုညႊတ္လ်က္ သူမနားရြက္ေဘးကို ကပ္ေျပာလိုက္ေလ​၏။

"မကုန္ဆုံးနိုင္ေသးတဲ့ ေႏြလယ္ညခင္းေတြ၊ အလွမ္းေဝးေနေသးတဲ့ ဂ်ဴလိုင္လ။ ဒီစာသားရဲ့ အဓိပၸာယ္က ဂ်ဴလိုင္လလယ္ ညေနေစာင္းၿပီဆိုတာနဲ႔ သိပ္ကို ခမ္းနားတဲ့ ဆည္းဆာေနမင္းႀကီးဟာ တစ္ခုေသာေဒသရဲ့ ရွစ္နာရီကိုးမိနစ္တိတိမွာ သက္ဆင္းသြားေလ့ရွိတယ္။ ငယ္ရြယ္မွုေတြ အဆုံးသတ္ၿပီး အျပစ္ေပးခ်ိန္ စတင္ၿပီလို႔ ေၾကညာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ ၿပီးတာနဲ႔ အဆုံးမရွိရွည္လ်ားတဲ့ ညတာႀကီးနဲ႔အတူ ကြပ္မ်က္ျခင္းလုပ္ငန္းစဥ္ကို ေဆာင္ရြက္ၾကေတာ့တယ္။---ဟယ့္လ်န္ကိုသတ္လိုက္တာနဲ႔ မင္းကိုအျပစ္မေပးေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ေနတာလား? မဟုတ္ဘူး။ လုံးဝမဟုတ္ဘူး။ ဟိုးအစကတည္းက မင္းကိုဘာလို႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို မင္းစဥ္းစားၾကည့္ဖူးလား?"