《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၂၄)-အမွုလိုက္ရာ၌ ေခါင္းေဆာင္က်န္း​၏ တည္ၿငိမ္မွု

"ေခါင္းေဆာင္က်န္း....ဒီပုဂၢိဳလ္က ဘယ္အမွုမဆို ဘက္မလိုက္ဘဲ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေျဖရွင္းေလ့ရွိတယ္။"
-------------------------------------------------

က်န္းနင္ၿမိဳ႕ ၊ ဓာတုစက္႐ုံတစ္ခု​၏ နည္းပညာထိန္းခ်ဳပ္ခန္းတြင္ျဖစ္သည္။

နံနက္ႏွစ္နာရီအခ်ိန္

ျပတင္းတံခါးျပင္ပတြင္ အနႏၲအေမွာင္ထုကို ေနာက္ခံျပဳလ်က္ ခ်ဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းၾကားမွ ပိုးမႊားေလးမ်ား​၏ ႀကီႀကီၾကာၾကာ ေအာ္ျမည္သံလည္း ပ်ံ႕လြင့္လ်က္ရွိေပသည္။

ေစာင့္ၾကည့္ဖန္သားျပင္မ်ားစြာေရွ႕တြင္ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးထိုင္ေနၿပီး ဦးေခါင္းကိုငိုက္စိုက္လ်က္ ဘယ္ယိမ္းညာယိမ္းႏွင့္ ငိုက္မ်ဥ္းေနေခ်သည္။ အိပ္စက္ျခင္းအတိသို႔ေရာက္ရွိသြားခ်ိန္မွာပင္ သူ႔ေခါင္းတည့္တည့္ရွိ မီးသီးမွ အသံတစ္ခ်ိဳ႕ထြက္လာသည္။ ႀကိမ္ဖန္အနည္းငယ္မၽွ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ အေမွာင္က်သြားေလေတာ့သည္။

"အမ္?"

အႏွီဝန္ထမ္းလည္းနိုးလာ​၏။ မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အေမွာင္ထုကႀကီးစိုးေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ မတ္တတ္ရပ္၍ ေဘးဘီဝဲယာကို သူးစမ္းလိုက္သည္။

"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ?"

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အျဖဴေရာင္ အရိပ္တစ္ခု မ်က္လုံးေရွ႕မွ ျဖတ္သြားၿပီး ဝိဉာဥ္တစ္ေကာင္အလား အေမွာင္ထုထဲသို႔ တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္သည္။

"........."

ဝန္ထမ္းငယ္သည္ အထက္တန္းေအာင္စသာရွိေသးသျဖင့္ ပုံမွန္အခ်ိန္တြင္ ဆံပင္စုတ္ဖြားႏွင့္ ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ေသာကေလးတစ္ဦးပင္ျဖစ္ေလရာ ဤအေျခအေန၌ ၾကက္ေသေသေန​ရွာ၏။ တစ္ကိုယ္လုံးမွ အာ႐ုံေၾကာမ်ားေထာင္တက္လာၿပီး ေခၽြးေအးမ်ားတစ္ေပါက္ေပါက္ က်လာရသည္။

"ဘယ္သူလဲ........"

တိတ္တဆိတ္ပင္ ေအးစက္စက္လက္တစ္စုံဟာ ဂုတ္ပိုးကိုဆုတ္ကိုင္လာ​၏။

"အားအားအား!!!!!!သရဲ!!!!!!!!"

အႏွီလက္ေအးႀကီးက က်င္လည္စြာပင္ သူ႔ကိုရိုက္ခ်လိုက္သည္။ ဝန္ထမ္းငယ္​၏ ေအာ္သံစူစူးမွာလည္း တိခနဲရပ္သြားေလကာ ေျမေပၚသို႔အပုံသားက်သြားေလေတာ့သည္။