《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၅၉)-ေရသန႔္

က်န္းထင္​၏ အသံတြင္ အားနည္းျခင္းအေငြ႕အသက္တို႔ ပါမေနသလို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ေဒါသထြက္ျခင္း၊ စိတ္လွုပ္ရွားျခင္းတို႔လည္း စိုးစဥ္းမၽွ မပါရွိဘဲ ေျပာလိုက္သည္က "သိၿပီ"
--------------------------------------------

ထ်န္းဇုန႔္ေတာင္။

ဘာလိုလိုႏွင့္ သတိမထားလိုက္မိခင္မွာပင္ မိနစ္လက္တံသည္ တေရြ႕ေရြ႕ခရီးႏွင္ရင္း တင္းျပည့္ေသာ နာရီဂဏန္းအျဖစ္ ကမ္းကပ္ေခ်ၿပီ။ ေနမင္းႀကီးဟာလည္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္ႏွင့္ ေတာအုပ္ႀကီးထဲ ပုန္းခိုဖို႔ျပင္ေနသည္။ မွိုင္းပ်ေသာ ေသြးနီေရာင္က မ်က္စိတစ္ဆုံး လၽွပ္ေျပးေနကာ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းေပၚ၌ ေရာင္ျခည္ေဆးပုံး ပက္ျဖန္းေခ်သည္။

ရွိန္းေရွာင္ခ်ီ​၏ လက္မွာ ဆတ္ခနဲ လွုပ္လာၿပီး ေမ့ေမ်ာေနရာမွ သတိလည္လာ​၏။

"....... ......"

သူ ပုေဝးကို ေခၚခ်င္ေသာ္လည္း အက္ကြဲေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားက လွုပ္႐ုံသာလွုပ္သြားပါသည္။ အသံကေတာ့ ထြက္မလာ။ အခ်ိန္တစ္ခုကို ၾကာျမင့္စြာျဖတ္သန္းသြားၿပီးသည့္ေနာက္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းေခါင္းၾကည္လာခ်ိန္တြင္ မိမိမွာ ေတာင္ကုန္းထိပ္ရွိ ဟင္းလင္းျပင္တစ္ေနရာ၌ လဲေလ်ာင္းေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိသြားေလသည္။ မီးေတာက္​၏ အေရာင္ကိုအေမြရထားေသာ စိန္ပန္းပင္မ်ား ႀကီးစိုးရာနယ္ေျမျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ေနာက္ဆုံးေသာ ဆည္းဆာေရာင္ျခည္ က်ေရာက္လာခ်ိန္၌ တစ္ေတာလုံးမီးေလာင္ေနသည္ႏွင့္ပင္ တူ​၏။

ေတာင္ထိပ္ကို ဘယ္လိုလုပ္ေရာက္လာတာလဲ?

ရွိန္းေရွာင္ခ်ီမွာ မ်ားမ်ားစားစား မေတြးလိုက္နိုင္။ ဤေနရာ၌ ရွိေနရန္ လုံးဝမျဖစ္နိုင္ေသာ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ အရာဝတၳဳတစ္ခုက သူ႔အာ႐ုံအလုံးစုံကို ဖမ္းစားသြားေလ​၏---အံ့ဩစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေရဘူးတစ္ဘူး ရွိေနသည္။

__ေျမေပၚတြင္ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေနေသာ ေရသန႔္တစ္ဘူး!

ရွိန္းေရွာင္ခ်ီသည္ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ပ်က္သုဥ္းေနေသာ အေျခအေနတြင္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနသည္ဟုပင္ တခဏ ထင္မိသြားေသာ္လည္း ရွင္သန္လိုေသာ မသိစိတ္က စိတ္အာ႐ုံအလုံးစုံကို လႊမ္းမိုးသြားေပသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘာလုပ္ေနမွန္း သတိထားမိခ်ိန္တြင္ ေတာင္ေစာင္းကို ကုတ္ကတ္တတ္ေနသည့္ အေနအထား၌ ရွိေနကာ ေရဘူးကို မလြတ္တမ္း လွမ္းယူဆုတ္ကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ သူေရဘူးအဖုံးဖြင့္စဥ္ အလြန္အမင္းတုန္ရီေနသည့္အတြက္ ေရအခ်ိဳ႕ပင္ ဖိတ္စင္သြားရ​၏။