《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၃၉)-ငါအသက္ရွင္မွျဖစ္မယ္

ယန္ရွယ္သည္ ခက္ထန္ျပတ္သားစြာ ျပဳံး​၏၊ ယင္းအမူအရာကိုခ်ိတ္ဆြဲလ်က္ပင္ လက္ကိုေျမႇာက္လ်က္ လက္ညႇိုးကို ေကြးလိုက္ေလသည္။
-------------------------------------------------

ဟန္ေရွာင္မိန္​သည္ မ်က္ဝန္းတို႔ ျပဴးက်ယ္လ်က္ စိတ္အစဥ္မွာ ဗလာနတၳိျဖစ္သြားေလ​၏။ သို႔ရာတြင္ အံ့ဩဖြယ္ေကာင္းစြာ ေသျခင္းတရားကား ေရာက္မလာခဲ့။

ဒက္၊ဒက္၊ဒက္၊ဒက္

အားက်ယ္က ေသနတ္ခလုတ္ကို ဟာသတစ္ခုႏွယ္ တဒက္ဒက္ႏွိပ္၍ ေသနတ္အခြံႀကီးကို လႊင့္ပစ္လိုက္ေခ်သည္။

"ေကာင္မစုတ္ေလး၊ ေနာက္တစ္ခါ အားနည္းခ်က္ကို ဖုံးခ်င္ရင္ အနည္းဆုံးေတာ့ ပိပိရိရိလုပ္စမ္းပါ။ မင္းမွာသာ က်ည္ရွိရင္ ဘာကိစၥ လက္ဗလာနဲ႔ ျပတင္းေပါက္ကိုခြဲၿပီး ထြက္လာပါ့မလဲ?"

"___မလွုပ္နဲ႔!"

သူ အသံကို ႐ုတ္တရက္ ျမႇင့္လိုက္သည္။ ေက်ာေနာက္မွ က်န္းထင္သည္ ဓားေျမႇာင္ေကာက္ေနရာမွ တုံ႔သြားေလ​၏။

"မင္းနဲ႔ငါ လွုပ္လိုက္တာနဲ႔ ဒီေကာင္မေလးလွုပ္နိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။"

အားက်ယ္က ေနာက္မလွည့္ဘဲ ေျပာသည္။

"စီစဥ္ထားတဲ့ထဲမပါေပမဲ့ ရဲတစ္ေယာက္ကိုထပ္သတ္ရမယ္ဆိုလည္း ကိစၥေတာ့မရွိပါဘူး။"

ညေရာင္ေအာက္မွ လူေျခတိတ္ေသာ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးသည္ အဆုံးမရွိရွည္လ်ား၍ မ်က္စိတစ္ဆုံးတြင္ လွုပ္လီလွုပ္လဲ့ ခ်ဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းတို႔ျဖင့္ ကန႔္သတ္ထားေပသည္။ ဟိုးအေဝးဆုံးတြင္မူ မင္ရည္ေမွာက္ေသာ အေမွာင္ထုႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ျခင္းတို႔အစိုးရကုန္​၏။

က်န္းထင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထလိုက္သည္။

သူ​၏ အရိုးတစ္ေခ်ာင္းစီတိုင္း၊ ကလီစာအစိတ္အပိုင္းတစ္ေနဆီတိုင္းမွ နာက်င္မွုေၾကာင့္ စူးရွစြာ ေအာ္ဟစ္ေနၾကသလို။ ေသးငယ္လွေသာ လွုပ္ရွားမွုေလးသည္ပင္ အရိုးအဆစ္မ်ားၾကား အသည္းခိုက္ေအာင္ ေအးလွပါသည့္ ေရေအးေအးႀကီးတစ္ခြက္ ေလာင္းခ်လိုက္သကဲ့သို႔ ႀကီးစြာေသာဒဏ္ကိုခံစားရေစသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ဟန္အေနအထားကား  အလြန္တရာ တည့္မတ္ေနလ်က္ ဇက္ပိုးမွသည္ ပုခုံးျပင္၊ လိပ္ျပာရိုးမွသည္ ေက်ာျပင္၊ ရွည္လ်ားသြယ္လ်ေသာ ေျခတံရွည္မ်ားမွသည္ ေျခဖဝါးေရာက္သည္အထိ ေသသပ္လွစြာ ေပါ့ပါးသြက္လက္ေသာအသြင္ကို ေဆာင္ေနေပ​၏။