《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၅၄)-သဲလြန္စအားလုံး ခ်ိတ္ဆက္သြားေပၿပီ

က်န္းထင္​၏ႏွလုံးသည္ ေသေလာက္ေအာင္ညႇစ္ေနၿပီး ေသြးေအးမ်ား ဦးေႏွာက္ဆီသို႔ တရွိန္ထိုးဝင္ေရာက္သြားေလသည္----သူ သဲလြန္စမွန္သမၽွကို ဆက္စပ္မိသြားပါေတာ့သည္။
---------------------------------------------

ကားႀကီးမွာ ေရွ႕သို႔တဝူးဝူး ခရီးႏွင္ေနသည္။ မည္သည့္အေျဖမ်ိဳးမၽွ ထြက္မလာခဲ့သျဖင့္ ယန္ရွယ္​ခမ်ာ ရင္ထဲေလးလံလာရသည္။

က်န္းထင္​၏ မ်က္ေတာင္ေမြးတို႔မွာ ခပ္စိတ္စိတ္ရွိေနၿပီး ယန္ရွယ္​၏ရွုေထာင့္ျဖစ္ေသာ အေပၚစီးမွ ၾကည့္လၽွင္ သူ​၏ ေအးခ်မ္းလွေသာ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကို တစ္ျခမ္းမၽွသာ ျမင္ေတြ႕ရေပသည္။ ျဖည္းျဖည္မွန္မွန္အသက္ရွူသံဟာလည္း ညႇင္သာစြာပင္ ထြက္ေပၚေနလ်က္။

".............."

ယန္ရွယ္ ၾကာျမင့္စြာ ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ၿပီးေနာက္ ႐ူးမတတ္ခုန္ေပါက္ေနေသာႏွလုံးမွာ ရင္ဘက္ထဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္က်လာေပၿပီ။ ထိုအခါမွသာ အသံတိတ္သက္ျပင္းခ်နိုင္ေတာ့​၏။

"ေကာင္းပါတယ္"

သူေရရြတ္လိုက္သည္။

က်န္းထင္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ နိုးေနသည္ျဖစ္ေစ ဤကား သူ႔ဝသီႏွင့္ အသင့္တင့္အေလ်ာက္ပတ္ဆုံး၊ အကိုက္ညီဆုံး အျပဳအမူသာျဖစ္ေပသည္-----အေျခအေနေျပေလ်ာ့သြားေစဖို႔ လူတိုင္းအတြက္ ေနရာလပ္အခန္းေလးတစ္ခန္း အျမဲတေစ ခ်န္ထားေပးေလ့ရွိ​၏။

ဘာမဆိုျဖစ္သြားနိုင္သလို ဘာဆိုဘာမွမျဖစ္တာလည္း ျဖစ္နိုင္သည္။

သို႔ေသာ္ ယန္ရွယ္ ေနာက္ခုံကိုမွီၿပီး မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဤအခိုက္အတန႔္ေလးအတြင္း ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့ေသာ သူ႔ႏွလုံးသား​၏အျဖစ္ကို ေရွာင္လႊဲလို႔မရနိုင္ေတာ့ေၾကာင္း သူနားလည္လိုက္ပါသည္။ မ်ိဳးေစ့ေလးတစ္ေစ့ကို ႂကြယ္ဝလွေသာေျမေပၚပစ္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ တူ​၏။ ရွင္သန္လာၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ႏွလုံးသားေအာက္ေျခမွစ၍ အျမစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တြယ္ညိယွက္ႏြယ္လာေပမည္။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔လည္းမရေတာ့သလို အလြယ္တကူဆြဲႏွုတ္ပစ္ဖို႔လည္း မတတ္နိုင္ေတာ့ေခ်။