《Poyun》 ေဖာ့ယြင္ (ျမန္မာဘာသာျပန္)

အပိုင္း(၄၀)-ေရြးခ်ယ္စရာမရွိဘူး၊ ငါရဲ့ေငြသုံးနိုင္မွုအေပၚမွာပဲမူတည္တယ္

"ငါနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္က်န္းၾကားမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီးသိလိုက္ရတာက အစကတည္းက ႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိဘဲ ငါ့ရဲ့ ပိုက္ဆံသုံးနိုင္မွုအေပၚမွာပဲ မူတည္ေနတယ္" လို႔ေျပာရမလားပဲ။"
-------------------------------------------------

တကယ္တမ္းမွာျဖင့္ လမ္းေဟာင္းႀကီးသည္ ေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္လြန္းေပသည္။ အေဝးတစ္ေနရာမွလာေသာ ခရီးသည္ေလျပည္ေအးသည္ ေလခၽြန္သံတျမျမႏွင့္ သစ္ပင္ခ်ဳံႏြယ္မ်ားကို ကလူက်ီစယ္​၏။

ပစ္ခတ္သံ ထြက္မလာေသး။

"......က်န္းထင္"

ယန္ရွယ္​၏ အသံကား အဖ်ားခတ္ေနေသာ္လည္း တည္ၿငိမ္ပုံေပၚေအာင္ အတတ္နိုင္ဆုံး ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္​၏။

"ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ၿပီးၿပီးသားကိစၥေတြက အတိတ္မွာက်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ။ အရင္ဆုံး ေသနတ္ကိုခ်လိုက္ပါေနာ္။"

မနီးမေဝး လမ္းေဘးအကာတြင္ က်န္းထင္​၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ဝက္သည္ ညအေမွာင္ထုထဲ နစ္ဝင္ကြယ္ေပ်ာက္လ်က္။ စိတ္ဝိညာဥ္​ အနက္ရွိုင္းဆုံးတစ္ေနရာရွိ မေကာင္းဆိုးဝါး​၏ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံေနရသည့္အလား ႐ုတ္သိမ္းၿပီးသား ေသနတ္လက္ကိုင္သည္ ျပန္လည္ ေျမႇာက္တင္ျခင္းခံလိုက္ရေပသည္။ ပဲ့ကိုင္ရွင္ လက္ေခ်ာင္းတို႔မွာမူ မဆိုစေလာက္ေလး တုန္ယီေနပါ​၏။

ဤရွုေထာင့္တြင္ ေသနတ္ေျပာင္းဝသည္ သူကိုယ္သူခ်ိန္ရြယ္ေနခဲ့သည္။

"တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက ျဖစ္ၿပီးသြားခဲ့တာအမွန္ပဲ။"

အားက်ယ္က တိုးဖြဖြဆိုလ်က္ ပါးျပင္မွ ေသြးစတို႔ကိုသုတ္ကာ ျပဳံးေလသည္။

"ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ 'တခ်ိဳ႕ကိစၥ' ေတြက အတိတ္ကိုမဟုတ္ဘဲ ပစၥဳပၸန္ကို ရည္ညႊန္းတယ္လို႔ ထင္တာပဲ။"

တစ္ေအာင့္က ဟန္ေရးတျပင္ျပင္ျဖစ္ေနေသာ တင္းမာမွုႀကီး သူ႔တြင္မရွိေတာ့ၿပီ။ သက္ေတာင့္သက္သာ ေအးေအးလူလူပင္ ျဖစ္သြားေသးသည္။ ယန္ရွယ္က လမ္းတစ္ဆုံးၾကည့္လိုက္ရာ လင္းထိန္ေနေသာ ကားေရွ႕မီးႏွစ္လုံးမွာ ေတာင္ကုန္းေအာက္ဆင္းလာၿပီး အရွိန္အျပည့္ႏွင့္ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေပၚေမာင္းႏွင္လာသည္ကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မၾကာလိုက္ပါေခ်၊ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္သံကိုပါ ၾကားလိုက္ရ​သည္။