COMPLICATED LOVE SERIES: UNTIL WE MEET AGAIN

CLS : UWMA20

LORRAINE'S POV.

Tinignan ko ang sarili kong repleksyon sa salamin.

"Yan ang ganda - ganda ko na. Tiyak akong mas lalo akong mamahalin ni Renren ko." - sabi ko sa sarili ko.

"Eherm," - aniya ng pamilyar na boses. Agad namang bumaling ang tinggin ko sa kaniya, ganun din siya sa akin. Mula sa kung paano niya ako titigan ngayon ay masasabing kung wala na talaga akong maramdamang kilig, saya, ilang at hiya. Hindi katulad dati, what I wear will always matter on his eyes, on his taste, and must be according to what he wants me to wear. Agad kong kinuha ang atensyon siya by asking him. "Dennis? What are you doing here? You supposed to be on the race field now. But why are you still here? May kailangan ka ba?" - sunod sunod kong tanong sa kaniya.

He nodded as a response."Lorriane. We need to talk again." - medyo hinihingal na sabi niya.

Agad namang nagbago ang ekspresyon ng mukha ko. From shock to smiley face to serious one. "About what?"

"About US." - medyo habol hininga pa ring tugon niya sa akin.

"Huh? What about US?" - kunot noong tanong ko.

"Our relationship. I want you to be with me. Please, comeback to my life, and be with me again. Please, Lorraine?" - at tuluyan na nga siyang lumuhod at mahigpit na kumapit sa binti ko at walang tigil na nagmakaawa sa akin na bumalik na ako sa piling niya.

"Please, ako na lang ulit."

"Please, ako na lang ulit."

"Please, ako na lang ulit." - walang tigil sa pag - iyak na pakiusap niya.

Kinalas ko ang kamay niyang nakahawak sa binti kanan kong binti. "We're already done, Dennis. Hindi na kita mahal. Kaya please umalis ka na." - tumayo siya, at hinarap niya akong muli sa kaniya. At walang pag - aalinlangan niya akong hinalikan sa labi ko. "Ngayon mo sabihin sa aking hindi mo na nga ako mahal. Hindi na nga ba talaga, Lorraine?" - bulong niya sa gitna ng paghalik niya sa akin. Hindi naman kasi ako tumugon, sa halip na sagutin ang tanong niya at tumugon sa halik niya sa akin, isang malakas na sampal sa kanang bahagi ng pisngi niya ang iginawad ko dito.

"I HATE YOU, DENNIS! I DO NOT LOVE YOU ANYMORE. SO, PLEASE LANG LUBAYAN MO NA AKONG HAYOP KA! OKAY NA BA YAN? UMALIS KA NA, TAPOS NA TAYONG MAG - USAP." - malakas at galit na sigaw ko sa kaniya.

I hate him! I really really hate him. He's always making things so complicated and difficult for me.

Pero sa halip na pansinin ang lahat ng masasakit na salitang sinigaw ko sa makapal niyang pagmumuka. Nagawa niya pa rin lumapit sa akin, at niyakap niya ako ng sobrang higpit. Sinubukan kong kumalas sa pagkakayakap niya sa akin.

Sinuntok at pinalo - palo ko na ang likod niya, ngunit hindi niya alintana ang ginagawa ko. Mas lalo lamang humigpit ang yakap niya sa akin.

Dahilan para medyo mahirapan ako sa paghinga.

Wala siyang tigil sa pag - iyak habang patuloy sa pagmamakaawa. Nakakasawa na, I need to end this now. Kailangan ko umisip ng masakit na salita para lang lubayan at tigilan niya na ako.

Alam ko namang hindi niya ako mahal, at hindi niya ako kailan man minahal. Kasi kung totoo mang mahal niya ako at ako lang wala ng iba. Hindi niya ako sasaktan, hindi niya maiisip at magagawa na humanap ng iba para lang palitan ako sa puso niya.

But unfortunately, nagawa niya na. Siya yung unang sumuko hindi ako. Kaya ngayong sumuko na ako, nakamove on na ako. Huwag niya na sana akong guluhin pa.

"Mahal kita, Lorriane at mananatiling ikaw pa rin. Kaya please bumalik ka na sa akin." - muli ay pagmamakaawa niya.

"No." - matigas na sabi ko.