Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın, iyi okumalar dilerim^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3.Bölüm : Ve Dünya Alt Üst Olur...
Bölüm Müziği : Ludovico Einaudi – Experience
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merih'in gitmesinin üzerinden dört saate yakın bir zaman geçmişti. Endişelerim her dakika artarken gözlerim kolumdaki saat ve yerde yatan geyik arasında gidip geliyordu. Geyiğin durumu iyi değildi, saatlerdir öylece yatıyordu. Yaptığı tek hareket nadiren gözlerini açıp kapatmaktı.
"Dört saat." dedim kendi kendime, gözlerim görevini tamamlayan akrep ve yelkovanın üzerindeyken. Tam dört saat olmuştu.
Merih ile anlaşmamız buraya kadardı. Dört saat içinde gelmezse onu aramaya gideceğimi biliyordu. Üstelik o korkunç yerden dört saat içinde dönmemiş olması başına bir şey geldiğinin kesin bir kanıtı gibiydi. Dört saat fazlasıyla uzundu.
Kalbim kendini oradan oraya vururcasına bir hızla atarken montumu üzerime geçirdim. Boyunluğumu, şapkamı ve eldivenlerimi de taktıktan sonra geyiğe doğru eğildim.
"Seni kurtarmak için döneceğim... Ama onlarda bana ait bir şey var. Önce gidip onu almalıyım." dedim ve ellerimi geyiğin başının üzerinde gezdirdim. Bana anlayışla göz kırptı, ya da ben öyle hissettim.
Hızla kalkıp kulübenin kapısını açtım. Etrafa bakındım, kimse yoktu. Hava buraya geldiğimiz zamana göre kötüleşmişti. Rüzgarın sarstığı ağaçların çıkardığı sesler yardım çığlıkları gibiydi. Kar yerini dolu yağışına bırakmıştı, eriyen karların yerini dolu taneleri almıştı. Ormandaki sık ağaçlar dolu tanelerinin düşüşünü yavaşlatırken başımı yere eğdim ve yönümü kendimi olabildiğince korumaya çalışarak oraya çevirdim... Kar Küresi'ne.
Aklım Merih'in başına gelmiş olabilecek her türlü senaryoyu ölçüp biçerken içim endişelerle doluydu. Kalbimin her atışı bana acı veriyordu, içimdeki korku beni yeni bir panik atağa sürüklerken en büyük felaketim burada tek başıma bir panik atak krizi geçirmek ve savunmasız kalmak olurdu.
