Hemen yukarıdaki müziği açalım, iyi okumalar dilerim^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük geyik saatlerce binanın etrafında dönüp durdu, içeri girecek büyük bir boşluk aradı fakat bulamadı. Sonra bir an binadan yükselen dumanları gördü, bina dumanlar altında kaldığında içindeki acıyla bir adım geri çekildi.
"Yangın..." dedi korkuyla, "Ateş."
Yoksa babasını ölümü gibi mi olacaktı kızın sonu? Geyik korkuyla ne yapacağının çaresizliğiyle ormanın içinde koştururken kızın ve arkadaşlarının binadan çıktıklarını gördü. Onları göle kadar takip edip onlar bir yere oturunca gölün tam karşısına geçti. O sırada kızla göz göze geldi.
Alevleri gösterdi. Gözleri "Orayı sen mi yaktın?" der gibiydi. Kız başını salladı, "Ben yaktım." dedi kimsenin duyamayacağı bir fısıltıyla, onu sadece küçük geyik duydu. Uzun uzun baktı kıza, sonra arkasını döndü ve uzaklaştı.
Sanki bu kız da geyiğin babasını öldüren ateşi yakanlardan intikam almak istiyordu.
Sanki bu kız geyiğin ta kendisiydi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
19.Bölüm : Su ve Ateş. *Su hiçbir zaman ateşten korkmaz.*
Bir kibrit bir kağıt yakar, o kağıt bir ağıt yakar ve tüm dünya alev alır. Ateş bazen ısıtıp yakmaz insanı, üşüttükçe üşütür. İnsan alevlerin ortasında durup donabilir bazen, kar yığıntılarının altında sıcacık hissedebilir ve karanlıkta görebilir aydınlıkta göremediği her şeyi... Hayat bu.
"Neden?" dedi Merih hemşirenin gözlerinin içine bakarak, "Bunu bize neden yaptınız?" Hemşire dolu gözlerle bize doğru bir adım atar atmaz Merih, Can, Korhan, Mehmet ve Kerim ayağa fırlayıp önüne geçtiler.
