Yukarıdaki müziği dinlemeyi ve yorum yapmayı unutmazsanız sevinirim, iyi okumalar dilerim.^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.Bölüm : Kül Cehennemi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güne dışarıdaki bir kuşun ötüşünü dinleyerek başladım. Sanki bir müzik mırıldanıyor gibiydi, ısrarcı ve kararlıydı. Susmuyordu ama dinlemesi de güzeldi. Tüm gece bin bir çeşit kabustan uyanıp tekrar uyudum. Kendimi rüyalarımda bir o binadan attım bir bu binadan. Havada süzülen bedenim yere çarpıp beni uyandırdığında ise her seferinde ter içinde gözlerimi açtım. Dün gece rüyalarımda defalarca öldüm ve defalarca hayata döndüm. Sabah olup tamamen uyandığımda ise öyle yorgundum ki gece boyunca koşmuş gibiydim. Yatağımda uzanmış odamın hemen önüne denk gelen ağaçtaki kuşun sesini dinliyordum. Telefonum dün geceden beri kapalıydı, başım ise güçlü bir ağrı çekmeye hazırlanıyordu.
"Eylül!" Çalan kapımın ardından gelen ses anneme aitti.
"Efendim anne?"
"Gelebilir miyim?" Annemin sesi endişeliydi. Korktuğunu biliyordum. En başa döneceğimden, her şeyin giderek daha da kötüleşeceğinden korkuyordu.
"Gelebilirsin anne."
Annemin açılan kapıdan uzanan kafasına baktım, göz altları morarmıştı. O da uykusuz bir gece geçirmiş olmalıydı. Eliyle içeriyi gösterdi.
"Merih burada." dedi, "Seni görmek istiyor. Kahvaltıya davet edecektim ama önce sana sormak istedim."
Annemin Merih'in burada olduğunu haber verdiği an kalbimin hızlandığını hissettim. Kalbimde hissettiğim hareket heyecanımın sonucu muydu yoksa stresten miydi bilmiyordum. Gelmeseydi "gelme" derdim ama gelmişken geri dönmesini isteyemezdim. Bu onu kırardı, Merih'i o kadar tanıyordum.
