Yukarıdaki müziği açalım, karanlık bir odaya geçelim ve bölümü öyle okuyalım.
Bu bölüm ve bir sonraki bölüm benim için çok özeller...
İyi okumalar dilerim^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük geyiğin geceler boyunca tek düşündüğü babasının nasıl öldüğüymüş. Yemek yemez, su içmez sadece bunu düşünürmüş. Büyüdükçe tek derdi babasının ölümüne sebep olan ateşi yakanlardan intikam almakmış. Bir gün annesinin yanına gitmiş ve kardeşlerinin duyamayacağı bir sesle konuşmaya başlamış.
"Babamı öldüren ateş neredeydi anne?" diye soruvermiş bir anda.
"Şuradaydı..." demiş annesi başıyla uzakları göstererek. Küçük geyik başını kaldırmış, annesinin gözlerini takip etmiş ve içerisinden çığlıklar gelen o binayı görmüş.
"Ateş orada mı yanıyordu?" diye sormuş intikam dolu bir sesle.
"Evet yavrum..." demiş annesi.
Küçük geyik bir karar vermiş o an. Yemin etmiş gökyüzüne doğru, babasını öldürenleri bulacak, onlardan intikamını alacakmış.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17.Bölüm : Karanlığa Bir Kibrit Yakmak. *Ağzımızda küllerle yanmaya gidiyoruz...*
Saatler gecenin 01.30'unu gösterdiğinde ben, Merih, Korhan, Can, Kerim, Mehmet ve Reva arka bahçedeydik. Hepimiz Asya'nın acısını içimizde yaşarken gözlerimizdeki kızarıklıklar kendilerini ele veriyordu. Ceplerimizde birer kibrit kutusu, karanlık bizi içine hapsederse diye... Ve yanımızda ilaçlarımız, kanımızda ne var öğrenebilelim diye.
"Dün gece hiçbiriniz ilaçlarınızı içmediniz, değil mi?" diye sordu Merih ormana doğru yürüdüğümüz sırada.
