Yukarıdaki müziği açmayı unutmayalım, iyi okumalar dilerim^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük geyik aynı gecenin ilerleyen saatlerinde ormanın derinliklerinde bir yerde hep onları izlemişti. Eldivenli çocuk ve yanındaki kızı... Onlar gizli mezarlığa daha fazla insan getirirken doğru insanları seçtiğinin farkındaydı. Fakat küçük geyik onları izlerken gözlerinin önüne hep büyük bir yangın geliyordu. Sanki onlara bakarken alev alev yanan insanlar görüyordu, onları izlerken havada uçuşan dumanlar ve arda kalan küller görüyordu. Bu hisle nasıl başa çıkacağını bilemiyordu, fakat bildiği tek bir şey vardı... Ateş onları çağırıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.Bölüm : Bizim Büyük Yangınımız. *Her şey hazırdı, yanmayı bekliyorduk...*
Karşımdaki geyik gözlerini gözlerime dikmiş beni izlerken Merih yere eğilmiş elleriyle toprağı eşeliyordu. Kendimi geyiğe doğru birkaç adım atarken bulduğumda fark ettim ki ben adım attıkça geyik geriye doğru gidiyordu.
"Dur..." diye fısıldadım titreyen sesimle geyiğin gözlerine baktığım o an, geyik durdu. Elimi ona doğru uzattım ve tüylerine dokundum. Gözleri o kadar dolu ve anlamlı bakıyordu ki bana bir şeyler söylemek istiyor gibiydi.
"Bize ne anlatmak istiyorsun?" diye sordum dolu gözlerle.
"Neden biz?" dediğimde sesim hala titriyordu, "Buraya getirmek için neden bizi seçtin?"
"Eylül, çok yaklaşma." Merih'in sert sesiyle beni kolumdan tutup çekmesi bir oldu. Geyik Merih'in ani hareketinden korktu ve gözlerimizin önünde koşarak ormanın derinliklerinde kayboldu.
"Neden biz?" dedim bir kez daha, "Neden bizi seçti?"
Merih hiçbir cevap vermedi. Geyiğin arkasından bakakaldığımız ve gecenin karanlığında ruhumuzun parıltısını bile seçemediğimiz o birkaç dakikanın sonunda Merih eldivenli eliyle kolumu tuttu.
