Yukarıdaki müziği açalım ve bölümü öyle okuyalım^^
İyi okumalar dilerim <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük geyik gecenin bir vakti ağaçların arasına gizlenmiş gözlerine bakıp kendisini gördüğü kızın penceresinin önünde durmuş kızı izliyordu... Kız her bu pencerenin önünden geçtiğinde elinde küçük bir ateş oluyordu. İnsanlar buna ne diyordu bilmiyordu küçük geyik, ona göre kızın elindeki şey küçük bir ateşti sadece. Kızı elinde ateşle her gördüğünde korkuyordu, "Ya bir gün bu ateş büyürse?" diyordu içinden, "Ya bir gün bu ateş büyür de tüm ormanı sararsa? Ya babam gibi annemi ve kardeşlerimi de ateş alıverirse elimden?"
Ateş dünyanın sonuydu geyik için, dünya ise bu ormandan ibaretti işte.
Ve hissediyordu, kızın ellerinde taşıdığı bu ateş bir gün büyüyecekti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14.Bölüm : Şah. *Taş yoksa oyun da yoktu...*
Yemekhaneden hemen sonra sırayla girdiğimiz bireysel psikoterapi seanslarımız biter bitmez odama çıktım. Psikiyatristin verdiği yeni ilaçlarımdan birer tane alıp yatağa uzandım ve tavanı izlemeye başladım.
"Ve güneş doğar. Her şekilde." diye mırıldandım kendi kendime.
"Her gün, her sabah güneş doğar. Bir şekilde." Sonra derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım.
"Her gecenin sonunda hava aydınlanır, istisnasız her sabah." dedim sessizce ve derin bir nefes daha aldım.
"Yağmurlar diner, kar durur, hava ısınır ve verilen her nefes alınır..." Bir nefes daha aldım. Kendimi sakinleştirmeye, içimdeki kötü hissi geçirmeye çalışıyordum.
"Bir şeyler olur, bir şeyler hissederiz, hepsi geçer. Geçmez dersin geçer, bitmez dersin biter." Derin bir nefes daha aldım ve sessizce içimdeki kötü hissin geçmesini beklemeye başladım. Geçti mi? Hayır... Bir küfür edip doğrulacağım sırada yatağın kenarında duran telefonumun titrediğini ve mesajın Merih'ten geldiğini gördüm.
