Bu başlık altında görüşmeyeli çok uzun zaman oldu. :')
Çok uzun zamandır aklımda olan bir fikir vardı. Hepimizin kalbinde bir yara olarak kalan Kar Tanesi'ne alternatif bir final bölümü yazmak ve "eğer öyle bitmeseydi nasıl bitebilirdi?" sorusuna cevap vermek, ve onları bu bölüme ilham olan o güzel şarkıda da dediği gibi "başka bir evrende, en güzel halleri ile" görmek için bu bölümü yazmak istedim.
Umarım seversiniz. Şimdiden iyi okumalar dilerim. :')
Bölüm sonunda görüşmek üzere.^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KAR TANESİ
ALTERNATİF FİNAL
"Başka bir evrende, en güzel halinle..."
Yemeğimizi yerken gözlerim hep dışarıdaydı, uçan kuşlarda, kış uykusundaki ağaçlarda, kışın doğaya yaptıklarındaydı...
Merih'e "Bir daha hiç yaz görmeyeceğiz." dedim o gün, o an.
Bir daha hiç yaz görmeyecektik.
"Ben görüyorum." dedi, gözleri üzerimdeydi. Ona utanarak gülümsedim ve çayımdan birkaç yudum aldım. Onun yazı bendim, oysa benim içim kıştı.
Oturduğumuzdan beri kendimde birkaç farklılık hissediyordum. Fazlasıyla yorulmuştum, kalp ritmimin bir hızlandığını, bir yavaşladığını fark ediyordum. Kafamın içinde beliren baş dönmesi, kulaklarımda hissettiğim ağır uğultu ve birden beliren terleme hissi ile yaşadığım rahatsızlık hissi zirveye ulaştığında ayağa kalktım.
"Nereye?" dedi Merih. Çayı hala bitmemişti.
"Sen çayını iç," dedim, "Hemen şuradayım, şu ağaca bakıp geleceğim."
"Ne ağacı ki o?" diye sordu Merih.
"Bilmem, bakıp geleceğim." O an ellerimin titremeye başladığını fark ettim. Ellerimi hırkamın ceplerine soktum ve arkamı döndüm. O sırada arkadan bir ses geldi.
"Huş ağacı o." dedi, konuşan fırını işleten amcaydı, "Huzur verdiğine inanılırmış. O yüzden diktik buraya. Arkada da var birkaç tane."
Arkam onlara dönüktü. Konuşmaya ise halim yoktu. Cevap vermedim ve ağaca doğru yürümeye başladım. Başım hala yere bakıyordu. O an burnumun üzerinde bir ıslaklık olduğunu fark ettim, fark etmemle yerdeki küçük kar birikintisine birkaç damla kanın düşmesi bir oldu. Merih fırıncı amca ile konuşmaya, ben ise burnumdan akan birkaç damla kanın üzerine basıp yürümeye devam ediyordum. Nefes alış ve verişim güçleşmişti. Beni duyamayacakları kadar uzaktaydım. Fısıldamaya başladım.
