Is That True?

119.မငိုင်ပါနဲ့ 🚨

(ဤအပိုင်းတွင် 18+များပါဝင်ပါသည်)

မနတ်မိုးသောက်သော်

Fei Hong မှ နိုးသော်လည်း မျတ်နှာချင်းမဆိုင်ရဲ၍ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ပြီး

'အစ်ကိုတော် ထတော့လေ, ကျွန်တော် ငါးဖမ်းထားတယ်'

မကြားချင်ယောင်ဆောင်နေကာ
'အစ်ကိုတော်..'

Wáng yǒngမှ  အနားကပ်လာပြီး
တီးတိုးပြောကာ

'အစ်ကိုတော် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ ကျွန်တော်သိတယ်'

ပြောပြီး ကလိထိုးလိုက်တော့သည်

'အား ..တော်ပြီတော်ပြီ ငါနိုးနေပြီ ဟင်း'

'အစ်ကိုတော် အဝတ်တွေက ခြောက်နေပြီ ဒါပေမဲ့ ‌အစွန်းမကျွတ်ဘူး'

'မတက်နိုင်ဘူး'

'ကျွန့်တော့် အဝတ်လဲဝတ်လိုက်ပါလား အစွန်းမရှိဘူး'

'မလိုပါဘူး'

'အစ်ကိုတော် စိတ်ဆိုးနေတာလား'

'ဘာလို့ဆိုးရမှာလဲ'

'ညက .. ကိစ္စကြောင့်လား'

'ငါမူးနေတာ မမှတ်မိဘူး'

'အယ်.......'

'မနတ်စာစားပြီး ပြန်ကြရအောင်'

'အစ်ကိုတော်...တဂယ်ကြီးမမှတ်မိတာလား'

Fei Hongတစ်ယောက် ငါးကိုကြည့်ပြီး ညက ‌ကန်ထဲ၌ ပြီးခဲ့သည်ကို သတိရ၍ စားမဝင်ကာ

'အစ်ကိုတော် စားလေ, နူးညံ့နေတာပဲ'

'ငါမဆာဘူး, မင်းပဲစားလိုက်တော့'

'ငါးက အချစ်ရေကန်ကြောင့် ပိုစားကောင်းနေတာ'

'ဝေါ့'

'အယ် အစ်ကိုတော်, ညက..'

စကားကိုကြားဖြတ်၍
'ငါလှည်းပေါ်တက်တော့မယ်, မင်းအဝတ်ကိုငါဝတ်လိုက်မယ် ရပြီလား'

'ဟုတ်'
Wáng yǒng မှ သွေးစွန်းနေသော အဝတ်ကို လဲဝတ်လိုက်တော့သည်။

Fei Hongမှာ လမ်းကို ဖြေးဖြေးလေး လျှောက်နေပြီး စိတ်ထဲမှ
"နာလိုက်တာ မြင်း‌လှည်းမောင်းလို့ရပါ့မလားဒီပုံစံနဲ့, မဖြစ်ဘူး မောင်းရမယ် ငါမမှတ်မိသလိုဟန်ဆောင်မှ"