Is That True?

110.လက်ဆောင်

Shu liသည် အိမ်တော်မှ အလုပ်သမားများအား အလုပ်ဖြုတ်လိုက်လေသည်။
ထိုအိမ်တော်ကြီးတွင် ကလေးသံမကြားရတော့ပဲ တိတ်ဆိတ်ညိမ်သက်နေတော့သည်။

'မမလေး နေ့လယ်စာစားလို့ရပါပြီ'

'အင်း ထားခဲ့လိုက်'

'မမလေး မျတ်နှာမကောင်းဘူး, တစ်ခုခုဖြစ်လို့လား'

'ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဒီအတိုင်းပျင်းလို့'

'မမလေး စားပြီးရင်,မမလေးကို နေရာတစ်ခုခေါ်သွားမယ်'

'ဟင် ဘယ်လဲ'

'မမလေးကို မပျင်းအောင်ပေါ့,အခုတော့စားလိုက်အုံးပူတုန်းလေ'

'အင်း'

🥣🥣🥣🥣🥣

အပြင်ထွတ်ရန်ပြင်ဆင်ပြီး၍ ဈေးသို့ခေါ်သွားကာ

သူမအပြင်မထွတ်တာကြာပြီမို့ အပြင်လောကကြီးက ဆူညံပြီး နေချင်စရာကောင်းပါတယ်

'ရှောက်ယီ ဒါဘာမုန့်လဲ'

'သကြားမုန့်ပါပဲ အရုပ်ပုံဖော်ထားတာ ,မမလေး ချောင်းဆိုးမယ် မစားရဘူး'

'အဲ....'

'ဆတ်သွားမယ်'

ရှောက်ယီမှ shu liလက်အား ဆွဲ၍ ပျော်ပျော်ရွှင်ပဲ ဈေးပတ်နေတော့တယ်

ထို့နောက် ပြဇာတ်ရုံသို့ရောက်ကာ
'ဒီနေရာလား နင်ပြောတာ'

'ဝင်ရအောင်'

ပြဇာတ်ရုံသို့ရောက်၍
'မမလေး ထိုင်ပါ'

'ဒါဘယ်လိုဇာတ်လဲ'

'ဟာသ ပြဇာတ်ပါ မမလေး'

'ငါကလွယ်လွယ်နဲ့ မရီတက်ဘူး'

'ရှောက်ယီ သိပါတယ်, ပြဇာတ်စတော့မယ်'

ပြဇာတ်အစမှာတင် မိတ်ဆတ်ကို ဟာသများနှော၍ ပြောကြကာ
Shu liမှ အရင်ဦးဆုံး ထရီ

ပြဇာတ် တစ်ပုဒ်လုံးနီးပါ ဟာသပြောနေသဖြင့် shu liမဟုတ်သည့်အတိုင်း အားရပါးရ ရီနေတော့သည်။

ရှောက်ယီမှာလည်း shu liမရီမပြုံးတာ ကြာလှပြီမို့ အခုလိုအရီအပြုံးမြင်တွေ့ရသဖြင့် မျတ်ရည်ကျလောက်သည်အထိ ပျော်ရွှင်မိကာ