Is That True?

103. နောက်ဆုံးအချိန်

မနတ်မိုးသောက်တော့ ခရီးဆက်ကြပြီပေါ့

'shu li ညကကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်ပါရဲ့လား'

'ကောင်းပါတယ် ငါရဲ့နောက်ဆုံးရက်ပဲ, စိတ်ထဲတော့ ဝမ်းနည်းနေမိတယ်'

'‌မနေ့က အရှင်Yŭနဲ့ စကားပြောပြိး မျတ်နှာမကောင်းသလိုပဲ ဘာပြသာနာရှိလို့လဲ'

'မရှိပါဘူး ဒီအတိုင်းပဲ'

'shu li ကျွန်တော့်ကို နောက်ဆုံးအချိန်မှာတောင် မယုံကြည်ဘူးလား'

'အယ် ရှန့်ဟွား အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး,ငါပြောလိုက်ရင် အရှင်မင်းကြီးဆီပြန်ပြောလိုက်မှာစိုးလို့ပါ'

'မပြောဘူး ကတိပေးတယ်'

'အဲ့တာက ငါပြန်သွားနိုင်လဲ ခန္ဓာအသက်ရှင်မရှင်မသေချာဘူး အကယ်၍ ငါကား Accidentဖြစ်ပြီး သေသွားရင်တော့ နောက်ဘဝတစ်ခုနဲ့ ပြန်မွေးဖွားလာလိမ့်မယ်တဲ့'

'မင်းကိုနားလည်ပါတယ် ကျွန်တော်..'
(မင်းဘယ်ရောက် ကျွန်တော်လိုက်ပေးမှာပါ)

'ရှန့်ဟွား ငါ့ကိုစိတ်မပူနဲ့ , ငါဘဝသစ်စရလည်း ငါ့ကံပဲလေ ,ဒါပေမယ့် ငါ့အမေရယ် ငါ့ခွေးလေးရယ်ကို ထပ်မတွေ့နိုင်တော့တာကိုပဲ ပိုဝမ်းနည်းမိတယ် '

Shu liမျတ်ရည်များမကျအောင် ထိန်းနေရင်း
ရှန့်ဟွားမှ
'ကျွန်တော်ပေါ်မှီလိုက်ပါ, ဘယ်သူမှမသိပါဘူး'

(*ငိုတာကို ဘယ်သူမှမသိစေရပါဘူး ဆိုလိုတာပါ)

ရှန့်ဟွားပေါ်မှီ၍ ငိုတော့သည်
သူမအတွက် ဘယ်လမ်းပဲရွေးရွေး ခတ်ခဲစေပါတယ်
(အရှင်မင်းကြီး ကျွန်မစောင့်နေမယ်)

သိပ်မကြာခင်ပဲ ရှန့်ဟွား၏ သိးသန့်နေအိမ်သို့ရောက်သွားတော့သည်။

'အရှင်Yŭကျွန်တော်တို့ ရောက်ပြီ'

'ကောင်းပြီ'
ဘေးပတ်ဝန်းကျင်၌ နေအိမ်မရှိ၍ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်၍ နေချင်စဖွယ်အလွန်ကောင်းသည်။ အိမ်ပတ်လည်တွင်လည်း ပန်းပင်မျိုးစုံတွေ့ရ

'ရှန့်ဟွား အရမ်းလှတာပဲ , နင်စိုက်ထားတာလား'

'ကျွန်တော် စိုက်ထားတာပါ,အိမ်ကို တစ်ပါတ်တစ်ခါ သန့်ရှင်းပေးဖို့ အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်ကို ငှားထားတယ် သူမကပဲ ဒီအပင်တွေကို ဂရုစိုက်ပေးတာ'