အမျိုးသမီးစစ်သူကြီးနှင့် အကြီးဆုံးဘုရင့်သမီးတော်လေး [ဘာသာပြန်]

Episode(4)

ပျက်ပြယ်သော ရနံ့၊ကျိုးကြေသော ကျောက်စိမ်းကဲ့သို့ ရှင်းချန်၏ လွင့်ပါးခြင်း။

လီနိုင်ငံ၏နန်းမြို့တော် ထျန်းတူတွင်ဖြစ်၏။တော်ဝင်နန်းတော်၏ အရှေ့ဘက်ခြမ်းတွင်နီးကပ်စွာရှိသောခမ်းနားထည်ဝါလှသည့်နန်းဆောင်အတွင်း နန်းတွင်းအစေခံနှင့်မိန်းမစိုး အများအပြားတို့လှုပ်ရှားသွားလာနေကြသည်။သို့သော်ငြား ခန်းဆောင်တစ်ခွင်လုံးအပ်ကျသံပင်ကြားရလောက်သည်အထိ တိတ်ဆိတ်လျက်ရှိ၏။၄င်းတို့တစ်ဦးချင်းစီသည် အသက်ကိုပင် ထိန်း၍ရှူနေကြရပြီး စိုးရိမ်ပူပန်နေသည့်အမူရာကိုယ်စီဖြင့် ခြေသံမထွက်စေပဲဂရုတစိုက်ကျိုးနွံစွာ သွားလာကြရသည်...

"ရှန်အာ နေခဲ့လိမ့်မယ်..ကျန်တဲ့သူတွေ သွားလို့ရပြီ"

"အမိန့်အတိုင်းပါ..."

အနုစိတ်လက်ရာမြောက်စွာထွင်းထုထားသည့်ကုတင်တိုင်လုံးတို့ကိုတပ်ဆင်ထားပြီးထိုမှတစ်ဆင့်အထူးခန့်ညားလှပနေသည့်ခန်းဆီးရှည်ကြီးအားသေသပ်စွာ ဆင်ယင်လို့ထားသော ကျယ်ဝန်းလှသည့် အိပ်ရာကုတင်ပေါ်ဝယ် နှေးကွေးလေးလံစွာအသက်ရှူနေရသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးလှဲလျောင်းလျက်ရှိနေ၏။သူမ၏ အသံမှာတိုးညှင်းလို့နေသော်လည်း ကြားရသူအပေါင်းမှာထိုစကားအားမငြင်းပယ်ဝံ့ပဲ လိုက်နာရသည်ချည်းသာဖြစ်၏။

"ဧကရီမယ်တော်..."

"ရှန်အာ..ဒီကိုလာ။မယ်တော့်ဘေးနား လာထိုင်စမ်းပါဦး။မယ်တော့်..သမီးလေးကို..ကောင်းကောင်းကြည့်ပါရစေ..လား"

ကုတင်ပေါ်ရှိအမျိုးသမီးမှာ လီနိုင်ငံတော်၏ဧကရီ မိဖုရားကြီးလီရှင်းချန်ပင်ဖြစ်၏။လက်ရှိအချိန်တွင် သူမသည်ချိနဲ့ကာအင်အားဆုတ်ယုတ်ပုံပေါ်နေသော်လည်း သူမကိုယ်မှထွက်ပေါ်လျက်ရှိသောအင်အားကြီးသည့်စရိုက်လက္ခဏာမှာ တစ်ခါမြင်ဖူးရုံနှင့်ပင်မေ့ပျောက်ဖို့ခက်ခဲလှ၏။လွန်ခဲ့သည့်နှစ်နှစ်ဆယ်ကလီနိုင်ငံတော်၏ နံပါတ်တစ်အလှသခင်မဆိုသည့်အတိုင်းပင် သူမပတ်ဝန်းကျင်ရှိ မြင့်မြတ်သည့်လေထုအား မည်သူတစ်ဦးကမျှအထင်မသေးဝံ့ပါလေ။အနှစ်နှစ်ဆယ်ဟူသည့် အချိန်ကာလကတိုက်စားခဲ့သည်တိုင်အောင် ထိုအလှအပတို့၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းမှာကျန်ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး သူ့အလှကမြို့ရွာများကိုပင် ဖျက်ဆီးနိုင်သည်အထိဖြစ်၏။