លក្ខខណ្ឌបេះដូង ភរិយាកុងត្រា(END✅)

EP 23 : ខកបំណង

     NEXT DAY.....!

     ទីង !! តុង!! សម្លេងកណ្ដឹងបន្លឺឡើង ដេរដាសឲ្យមនុស្សមាឌធំកម្រើកត្របកភ្នែក បម្រាស់រាងកាយជាមួយអារម្មណ៍ម៉ួម៉ៅ ។ នាយកំលោះឱនមុខសម្លឹងមើលទៅថេហ្យុងដែលគេងលក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់ស្ថិតក្នុងរង្វង់ដៃកក់ក្ដៅរបស់នាយ ហើយទីបំផុតស្នាមញញឹមពេលព្រឹកដ៏សែនស្រស់ស្រាយហោះមកចូលផ្ទៃមុខនាយតែម្ដង ។ ជុងហ្គុកឱនទៅថើបលើថ្ងាសកាយតូចមួយខ្សឺត ទើបជម្លៀសរាងកាយថ្នមៗដើរទៅទាញអាវខ្លុំមកពាក់ និងបន្តដំណើរទៅបើកទ្វារ។
     ក្រាក !!
     " លោកជុង?? " សៀវចាន់ភ្ញាក់ខ្លួនក្រញាង សម្លឹងមើលទៅមនុស្សចំពោះមុខខ្លួនមិនដាក់ ដោយសារម្សិលមិញឮថេហ៍ប្រាប់ថាស្វាមុីគេមិនបានមកនោះទេ តែហេតុអ្វីព្រឹកឡើងបែរជាបង្ហាញវត្តមានមើលតែជាគ្រូវេទមន្តយ៉ាងអីចឹង?
     " ខ្ញុំ?យ៉ាងម៉េច? " ជុងហ្គុកលើកចិញ្ចឹមសួរឡើងក្រឡឹម អារម្មណ៍ដែលក្ដៅក្រហាយពីយប់ក៏បំផុសចេញមកហាក់បីដូចជាដើមសណ្ដែកពន្លូតទល់និងដី គេចាំច្បាស់ណាស់ ម្សៀរម្នាក់ហ្នឹងហើយដែលកៀកករប្រពន្ធគេ។ នាយអាចនិយាយភាសាចិនបាន តែមិនសូវច្រើនប៉ុន្មាននោះទេ ព្រោះសាខាសហគ្រាសឡាននាយក៏មាននៅចិនដូចគ្នា ។
     " គឺអត់ទេ តែលោកមកតាំងពីថ្មើរណា?ហេតុអ្វីថេហ៍អត់ប្រាប់ខ្ញុំសោះអីចឹង? " សៀវចាន់បើកភ្នែកភ្លឹសៗ បោះសំនួរសួរទៅគេជាភាសាកូរ៉េយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញទាំងដែលចិត្តកំពុងតែរសាប់រសល់ ភ័យខ្លាចនូវទឹកមុខដូចរាជសីរបស់នាយសម្លឹងមកលើខ្លួន ព្រះអើយយ ចាត់ទុកគេជាសត្រូវមែនទេ?
     " មកដល់យប់មិញ បើគ្មានការអីទេ ខ្ញុំទៅគេងវិញហើយ " នាយស្រដីឡើងទាំងធុញថប់ ជួបផ្ទាល់ៗកាន់តែចង់ដាល់ ទើបរហ័សទាញទ្វារមកបិទយ៉ាងលឿនប៉ុន្តែក៏ត្រូវសៀវចាន់យកដៃមករាំងទប់ស្កាត់ ហេតុអ្វីធ្វើដូចស្អប់មុខគេខ្លាំងម្ល៉េះ? គេមករកថេហ៍ មិនបានមករកនាយនោះទេ!!ឆឹស....
     " ឈប់សិន លោកមានបញ្ហាអី?ហេតុអ្វីធ្វើដូចពួកយើងជាសត្រូវនិងគ្នាបែបនេះ?ក្រែងលោកក៏ធ្លាប់ជួបខ្ញុំដែរមិនអីចឹង? " សៀវចាន់ដាក់ផាំងៗលែងទុកមុខ លែងលាក់អត្តចរិកបន្តទៀត ខំនិយាយទន់ភ្លន់ ពិរោះពិសារអស់លេខហើយ ឬមួយនាយចូលចិត្តនិយាយបែបស្រែកជំទាលទើបអស់ចិត្ត?
     " ជួបពេលណា? " ជុងហ្គុកដកដង្ហើមធំ ទាញទ្វារបើកឲ្យធំដើម្បីស្រួលនិយាយគ្នានិងក្មេងក្បាលរឹងម្នាក់នេះ បើតាមការសង្កេតរបស់គេ បុរសចំពោះមុខមិនសមជាTopនោះឡើយ ទឹកមុខCuteៗបែបនេះ អាចមិនមែនជាអ្នកនៅលើ។
     " ក៏ថ្ងៃមង្គលការលោកនោះអី? "
     " អរ..បើដឹងថាថេហ៍គេមានប្ដីហើយ ហេតុអ្វីមុខក្រាស់មកទាក់ទងគេទៀត? "
     " ទាក់ទងស្អីលោក?ខ្ញុំមានប្ដីហើយ មកយកថេហ៍ដើម្បីអី? "
     " ហាស៎?? " ជុងហ្គុកស្រឡាំងកាំងអស់ពាក្យតបត បន្ទាប់ពីស្រែកគំហកលាយឡំនិងភ្លើងគំនុំ ជះឲ្យសម្ដីអាណាមិកចូលមកគ្រប់គ្រងពិបាកបែងចែក ។ គេគិតមិនខុសមែន ក្មេងម្នាក់នេះប្រាកដជាBottom។
     " ខ្ញុំសៀវចាន់ជាប្រពន្ធវ៉ាងអុីប៉ូ យ៉ាងម៉េចច្បាស់ឬនៅ? " សៀវចាន់ស្រដីឡើងមួយៗ ច្បាស់ៗ ស្រនុកជាភស្តុតាងបញ្ជាក់កុំឲ្យលោកប្រុសខាងនេះយល់ច្រឡំថាគេមានបំណងចង់មកទាក់ទងថេហ្យុងទៀត ។ មិននឹកស្មានថាមនុស្សកំពូលព្រានដូចនាយបែរជាប្រច័ណ្ឌប្រពន្ធគ្មានហេតុផលដល់ថ្នាក់នេះ?
     " ចឹងលោកចូលមកក្នុងសិនមក " នាយទម្លាក់សម្លេងបន្តិច មានអារម្មណ៍ថារអៀសខ្លួនដែលមុននេះនិយាយស្ដីខ្លាំងៗដាក់គេមិនបានគិត មិនបានវិភាគ ហើយអ្នកដែលទ្រខ្លួនជាបាវខ្សាច់ទុកឲ្យនាយវាយដំរំសាយគំហឹង ប្រាកដជាថេហ្យុងហើយ។
     " មិនបាច់ទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែមករកថេហ៍ប៉ុណ្ណោះ " សៀវចាន់សម្លឹងមើលមុខជុងហ្គុកមិនដាក់ បែបចម្លែកចិត្ត ។
     " ថេហ៍កំពុងគេង តែ...តើលោកនិងថេហ៍ត្រូវជាអ្វីនិងគ្នា? "
     " មែនហើយ លោកគួរឲ្យហៅខ្ញុំថាសៀវចាន់ "
     " អឹម...Okay "
     " ថេហ៍និងខ្ញុំ ពួកយើងជាមិត្តតាំងពីតូច ដោយសារត្រកូលរីវើនៀរ៍តែងយកត្បូងគ្រួសារខ្ញុំជារឿយៗ ពួកយើងក៏ឧស្សាហ៍ជួបគ្នាដែរ ទើបពួកយើងរាប់អានគ្នាជាមិត្ត "
     " អរ... " នាយកំលោះងក់ក្បាលបែបយល់ស្រប ចឹងសោះបានជាពួកគេហាក់ដូចជាធ្លាប់ស្គាល់គ្នាខ្លាំងណាស់ ដឹងទេ?សកម្មភាពដ៏សែនស្អិតរមួតរបស់ពួកគេ បើទោះបីជាមិត្ត ក៏នាយនៅតែមានអារម្មណ៍ថាហួងហែងថេហ្យុងដូចដើម។
     " ចឹងខ្ញុំទៅវិញសិនហើយ បើថេហ៍ភ្ញាក់ប្រាប់គេផង "
     " អូខេ!!លាហើយ " នាយកំលោះពាណិជ្ជករបញ្ចេញស្នាមញញឹមស្រាលស្រទន់ មុននឹងទាញទ្វារបិទរួចក៏ដើរមកយកទូរស័ព្ទដើម្បីCallឲ្យសាន់ត្រាទិញសម្លៀកបំពាក់ឲ្យនាយ និងប្រាប់បុគ្គលិកឲ្យរៀបចំអាហារដូចគ្នា ព្រោះនេះម៉ោង8ជាងទៅហើយ បើប្រពន្ធនាយភ្ញាក់ច្បាស់ជាឃ្លានមិនខាន។
     " ថេហ៍ហា៎... " សំនៀងផ្អែមពិរោះដែលនាយកំលោះមិនធ្លាប់ហៅកន្លងមក ស្រាប់តែស្រដីឡើងដាស់កាយតូចកម្ចិលឲ្យភ្ញាក់ពីគេងភ្លាមៗ ។ ថេហ៍លើកដៃមកញីភ្នែក ពត់ពែនខ្លួនតិចៗ កាយវិការហាក់បីដូចជាកូនខ្លាតូចទើបនិងកើតទាក់ទាញឲ្យជុងហ្គុកមុខញញឹមរីកដូចគ្រាប់ជី ។
     សឺត* ទ្រាំមិនបានទេ ជុងហ្គុកសង្កត់បបូរមាត់លើបបូរមាត់ថេហ្យុងទាំងក្ដីក្រឺតខ្នាញ់
     " ហ៊ឹម...លោក? " ត្របកភ្នែកបើកចេញពីគ្នា បង្ហាញឲ្យឃើញផ្ទៃមុខសង្ហារដូចទេវបុត្រ រក្សាគម្លាតពីផ្ទៃមុខគេមិនដល់មួយធ្មប់ដៃផង ។ កាយតូចបង្ខិតខ្លួនទៅម្ខាង គេចចេញពីផ្ទៃមុខកំពូលព្រានភ្លាមៗ។
     " មានឈឺត្រង់ណាឬអត់? " មើលចុះ!កាយវិការរបស់នាយពិតជាទន់ភ្លន់ សម្ដីផ្អែម យកចិត្តទុកដាក់ ខុសពីយប់មិញដាច់ វារំជួយឲ្យក្រឡង់ភ្នែកថេហ្យុងបើកក្រឡោតសម្លឹងមើលទៅគេទាំងហួសចិត្តនិងមិនគួរឲ្យជឿ។
     " មិនចង់និយាយក៏មិនអីដែរ ឃ្លានឬអត់? " នាយនៅតែបន្តជម្រិតសួរ ខណៈថេហ្យុងក៏នៅតែបន្តជ្រួញចិញ្ចើម អារម្មណ៍ខឹងសម្បារ អន់ចិត្តជាមួយទង្វើដ៏សែនព្រៃផ្សៃរបស់នាយកាលពីយប់មិញក៏រសាត់អស់ ហេតុអ្វីគេអត់ខឹងនាយ?
     " គឺ...ឃ្លាន " កាយតូចពោលឡើងខ្សាវៗ ព្យាយាមបម្រាស់ខ្លួនតិចៗប៉ុន្តែព្រះអើយយ គេកម្រើកខ្លួនមិនកើតនោះទេ។
     " ចឹងមោះ "
     " អេ!!ធ្វើស្អី? " ថេហ៍ស្លន់ស្លោរ ក្ដាប់ភួយរុំជាប់រាងកាយខណៈពេលនាយកំលោះងើបឡើងប្រុងនិងទាញភួយចេញពីគេ ។
     " ក្រែងទៅងូតទឹកមិនអីចឹង? "
     " ខ្ញុំដើរបាន " សុខចិត្តកុហកនាយក៏វាគ្រាន់បើជាងឲ្យគេបីខ្លួនទាំងសភាពបែបនេះដែរ
     " ខ្ញុំដឹងថាឯងដើរមិនបានទេ "
     " ចឹងជួយយកកន្សែងឲ្យខ្ញុំបន្តិចមក " ថេហ៍ទទូចអង្វរករជាមួយទឹកមុខលន់តួ ប៉ុន្តែមិនបានធ្វើឲ្យនាយអាណិតនោះទេ ។
     " ខ្មាស់អី ប្ដីខ្លួនឯងសោះ "
     " ប៉ុន្តែលោក-ហ្អឿយ " ថេហ្យុងដកដង្ហើមធំបិទភ្នែក ប្រឹងប្រកែកតវ៉ាជាបុរសផ្ដាច់ការ ប៉ុន្តែលទ្ធផលដែលទទួលភាគច្រើនតែងតែបរាជ័យឲ្យរាល់តែលើក។ ជុងហ្គុកស្ញោចស្នាមញញឹមចុងមាត់នូវអាការៈអៀនប្រៀនរបស់កាយតូច មុននឹងសម្រេចចិត្តបីគេទៅបន្ទប់ទឹក រួចក៏ចេញមកវិញដោយសារតែឮសម្លេងគេមកចុចកណ្ដឹង។
     រាងយូរបន្តិចទើបជុងហ្គុកត្រឡប់មកវិញ ដោយសារសាន់ត្រានិងបុគ្គលិកលើកអាហារមកដល់ព្រមគ្នា ។ សាន់ត្រាក៏បានប្រាប់នាយថាលោកជំទាវឌីអេនខលមករក ព្រោះទូរស័ព្ទនាយអស់ថ្មទើបខ្ចីទូរស័ព្ទសាន់ត្រាខលទៅនិយាយកុំឲ្យគាត់បារម្ភ។
     ចូលមកដល់ខាងក្នុងវិញ ជុងហ្គុករៀបអាហារដាក់លើតុទើបដើរមកលើកបីកាយតូចមកញាុំអាហារជាមួយគ្នា ដោយថេហ៍មានអាវខ្លុំពាក់រួចហើយ។
     " អេ!លោក ហេតុអ្វីដាក់ឲ្យខ្ញុំអង្គុយលើភ្លៅ? " ថេហ្យុងច្រឡោតចេញពីរង្វង់ដៃមនុស្សមាឌតូចធំ រើកញ្ឆេងកញ្ឆោងខ្លាំងៗ និងបង្ខិតរាងកាយមកមុខបន្តិច ត្បិតកញ្ចឹងករត្រូវកំលោះពាណិជ្ជករថើបថើរៗពីក្រោយ។
     " ញាុំទៅ!! " ដោយសារតែមិនចង់ប្រើធម៌ក្ដៅជាមួយ ជុងហ្គុកក៏ខ្ជឹលនិយាយច្រើនប៉ុន្តែកម្លាំងដៃនៅតែបន្តឱបរឹតចង្កេះកាយតូចជាប់មិនរបេះ។
     " តែខ្ញុំចង់អង្គុយលើកៅអី " កាយតូចប្រកែកតវ៉ាមិនព្រមសម្របតាម គិតអី?កៅអីទំនេរក៏មាន ពួកគេមិនមែនជាប្ដីប្រពន្ធដែលស្រឡាញ់គ្នាឯណា?
     " បើមិនស្ដាប់តាមខ្ញុំ តុបាយនេះប្រាកដក្លាយជាតុញាុំឯងមិនខាន " នាយគំហកជាមួយទឹកមុខដាក់សម្ពាធ បណ្ដាលឲ្យកាយតូចបាក់ស្បាត ខ្លបខ្លាចនិងក្រសែរភ្នែកត្រជាក់ល្អូករបស់នាយជាខ្លាំង បើទោះបីមិនបានបែរទៅប្រឈមគ្នា ប៉ុន្តែត្រឹមខ្យល់ដង្ហើមក្ដៅគគុកហោះមកប៉ះកញ្ចឹងករខាងក្រោយក៏អាចបញ្ជាក់ពីអារម្មណ៍គុំគួននិងភាពគួរឲ្យខ្លាចរបស់គេដូចគ្នា។
     " ចូលចិត្តតែគម្រាម " ថេហ្យុងពេបមាត់ចុះក្រោម ដៃចាប់កាន់ស្លាបព្រាដួសអាហារញាុំទាំងអារម្មណ៍ជូរចត់ពិបាកលេប សន្យានិងខ្លួនឯងហើយ ទោះខឹងនាយយ៉ាងណាក៏មិនបង្អត់អាហារខ្លួននោះដែរ។
     " ទន់ភ្លន់ហើយ បានការទេ? " មានមើលចរិកខ្លួនឬអត់?និស្ស័យចូលចិត្តឲ្យតែគេស្រែកសម្លុត ដាក់គំហិតទើបឈ្មុលខ្លួនទៅរកទង់ជ័យសរ ពេលគេដកថយកាលណាក៏រើបម្រះមើលតែក្រុមប្រឆាំងបះបោល។
     " ...... " ថេហ្យុងមិនមាត់ បញ្ឈប់ការជជែករបៀបបង្កជម្លោះ បន្តញាុំអាហារយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់លែងខ្វាយខ្វល់ជាមួយស្វាមុីកុងត្រាមហាផ្ដាច់ការម្នាក់នេះ។
     ជុងហ្គកគ្រលាស់ចុងអណ្ដាតមកទល់សាច់ថ្ពាល់ ក្រឺតខ្នាញ់និងថ្ពាល់ប៉ោងៗរបស់ថេហ្យុងដែលញាត់ឡើងណែនមិនខុសពីនំប៉ាវ ប៉ុន្តែនំប៉ាវមួយនេះកាន់តែញាុំកាន់តែឃ្លាន កាន់តែឃ្លានកាន់តែមិនចង់ឈប់។ ភ្លាមៗកំលោះសង្ហារបង្វែរដៃស្រឡូនកាយតូចដែលប្រុងញុកអាហារចូលមាត់របស់គេមកដាក់មាត់របស់ខ្លួនវិញ។
     " អេលោក...ឆ្កួតទេអ្ហេស? " ថេហ្យុងដកស្លាបព្រាចេញពីមាត់នាយមួយទំហឹង ឡប់សតិមែនទេ?ហេតុអ្វីចូលចិត្តធ្វើចរិកប្លែកៗចម្លែកៗមើលតែពពួកអេលៀនយកស្បែកមនុស្សមកពាក់បែបនេះ?
     " បញ្ចុកខ្ញុំផង ខ្ញុំមិនទាន់បានញាុំអីដូចគ្នា "
     " បើលោកដាក់ខ្ញុំឲ្យអង្គុយលើកៅអី លោកក៏ញាុំខ្លួនឯងបាន "
     " បញ្ចុកខ្ញុំ!! " អស់ស្លូត នាយបន្លឺសម្លេងជាមួយសម្ដីត្រជាក់ស្រេបព្រឺបះរោមក្រញាង ។ មាណព្វចាប់បង្វែរកាយតូចឲ្យអង្គុយច្រកគាវពីលើវិញ ខណៈថេហ្យុងមានតែខំមាត់សង្កត់ចិត្ត ធ្វើតាមអ្វីដែលគេបញ្ជាប៉ុណ្ណោះ ព្រោះទឹកមុខនេះហើយ សម្ដីបែបហ្នឹងហើយ បណ្ដាលឲ្យគេឈឺខ្លួនមិនទាន់បាត់ផង។
     " អឹម...មែនហើយ សៀវចាន់មិត្តរបស់ឯងបានមករក "
     " សៀវចាន់?គេមកមានការអី? "
     " មិនដឹង ខលសួរគេខ្លួនឯងទៅ "
     បន្ទាប់ពីនោះពួកគេទាំងពីរអង្គុយញាុំអីជាមួយគ្នារហូតទាល់តែរួចរាល់ ថេហ្យុងបានស្លៀកពាក់ត្រឹមត្រូវនិងមកគេងលេងលើសាឡុងតែក៏មានមេរំខានចូលមកគេងពីលើ ។ ថេហ៍ក៏បានទាក់ទងទៅសៀវចាន់ ដោយសៀវចាន់មានបំណងចង់នាំថេហ៍ដើរលេងជាមួយគ្នា ព្រោះស្អែកនេះគេត្រូវត្រឡប់ទៅកូរ៉េវិញហើយ ។

     ពេលរសៀលថេហ្យុងនិងជុងហ្គុកបានទៅដើរលេងជាមួយសៀវចាន់ជាច្រើនកន្លែងគួរសម រូបភាពទាំងអស់ក៏ត្រូវបានផ្ដិតជាប់ជាច្រើនសន្លឹកដូចគ្នា អ្នកតាមដានប្រហែលជាអាចនិងក្អួតឈាមព្រោះគម្រោងការមិនសម្រេចតាមបំណងដែលប៉ងទាល់តែសោះ។ស្អី??ឃើញរូបប្រពន្ធឱបគ្នាជាមួយប្រុសផ្សេង បណ្ដើរគ្នាចូលសណ្ធាគារ ជូនមកផ្ទះម៉ោង11យប់ ស្អែកឡើងក៏ដើរលេងសើចសប្បាយធ្វើដូចគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងទៅវិញ??ពួកគេស្អិតរមួតបែបនេះតាំងពីពេលណា??
     " អ្ហាយ...នេះកើតអី?ហេតុអ្វីមិនឈ្លោះគ្នា?ហេតុអ្វីក៏ទៅជាបែបនេះ?ហុឹស...យើងមិនព្រមជាដាច់ខាត !! សប្បាយណាស់មែនទេ?ខ្ញុំនិងឲ្យពួកឯងលែងលះគ្នាឲ្យបាន ចាំតែមើលទៅ " ម៉ារៀហ៍ស្រែកទម្រាំជើងពេញបន្ទប់សម្រាករបស់នាង ក្រោយជាងថតរូបសម្ងាត់ដែលនាងបានជួលឲ្យទៅតាមដានថេហ្យុងនោះបានផ្ញើររូបថតគេមកបែបនេះ ។ ចំណាយលុយមួយគំនរ ចុងក្រោយពួកគេមិនឈ្លោះគ្នាទៅវិញ?ឬមួយ...នាងត្រូវចេញទៅធ្វើវាដោយផ្ទាល់??

TO BE CONTINUE.....🦋🐾

ម៉ារៀហ៍គ្នាខកចិត្តហើយ បើមិនចង់ឲ្យអ្នកសរសេរខកចិត្តដែរ ជួយចុចអាផ្កាយៗផងន៎!!🤓✌️