Yüzbaşı Mahir Kocatürk. Deliler gibi aşık olduğu kadın Ebru ile nihayet evlenmişti. Kaderin onlar için balayılarının ikinci gecesi kötü bir sürprizi vardı. Teröristler tarafından kaçırılan Mahir, eski hayatına dönmek ve çok sevdiği aşkına kavuşmak i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mahir iki elini birleştirmiş karşısındaki doktora bakıyordu. Kendini anlatmakta galiba hiç bu kadar zorlandığı olmamıştı. Hep düşündüğü şeyi yapmaya gelmişti. Psikologa kendini anlatmaya ve yaşadığı bu psikolojik buhranı yenmek için gelmişti. Şimdi ise ne diyeceğini bilemiyordu. Resmen dili bağlanmıştı. Kelimeler onu boğuyordu.
"Mahir Bey sizden rahat olmanızı istiyorum. Sakin olun."
Mahir karşısındaki adama bakıp başını olumluca salladı. Rahat olmalıydı. Evet üstündeki bu gerginliğe zaten anlam veremiyordu. Peki bu gerginlikten nasıl kurtulacaktı? "Nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum. Nereden başlamam gerekiyor?"
"Nereden başlamak istiyorsanız oradan başlayın."
Genç adam arkasına yaslanıp başını olumluca salladı. "İki yılı aşkın bir süre öncesinden başlamak istiyorum. Aşık olduğum kadınla evlendim. Her şeyin harika olacağından emindim. Ben bir kadını sevecek ya da birini hayatıma alacak biri değildim. Çok mutluyduk." diyen Mahir gülümseyerek psikologa baktı.
O günleri hatırlayınca yüzünde kocaman bir gülümseme beliriyordu. Ebru'nun hayatına getirdiği güzellikler bambaşkaydı. Onunla birçok şeyi tatmış, hayata baktığı pencere ansızın değişivermişti. Bir insan başka bir insanın hayatını ancak bu kadar değiştirebilirdi.
Mahir anlatmak istediği yerden devam etmeye başladı. Biraz daha rahatladığını hissediyordu. "Evlendikten sonra balayı için biraz bekledik. Benim eşim öğretmen, o yüzden yazın daha rahat bir şekilde hem tatil hem balayı yaparız diye düşündük. Yazın plandığımız gibi tatile gittik. Her şey çok güzeldi. Fakat hayatın insana ne getireceğini asla bilemiyorsunuz."
Mahir zorlukla yutkunduktan sonra ellerinin terlemeye başladığını fark etti. Birden vücudun sıcak basmıştı. Ya da o öyle hissediyordu. Tam olarak hangisi olduğuna emin değildi.
"Tatilimizin ikinci gününün gecesinde odamıza teröristler geldi. Ebru uyuyordu. Beni onu öldürmekle tehdit edip, çaresiz bir hale soktular. Onlarla birlikte gitmekten başka çarem yoktu. Sonuç olarak en güzel günlerimin birinde teröristler tarafından kaçırıldım."
Genç adam derin nefesler almaya başlamıştı. O anlar gözünün önüne gelmeye, içini karartmaya başlamıştı. Vücudunun çeşitli işkencelere maruz kalması, uğradığı psikolojik şiddet ve çok daha fazlası gözünün önünden bir film şeridi gibi geçip gidiyordu. Psikolog bir bardağa su doldurup Mahir'e doğru uzattı. Adamın anlatırken zorlandığı ortadaydı. Resmen kan ter içinde kalmıştı. Bu seanslık buraya kadar anlatması yeterli gibi görünüyordu. Mahir uzatılan bardağı alıp suyunu içerken "Mahir Bey isterseniz bugünlük burada bitirebiliriz." dedi.
Her şeyi unutmaya çalışırken yeniden o günleri hatırlamak Mahir için oldukça yorucu bir işti. Bu yüzden bugünlük burada bitebilirdi. Büyük ihtimalle gece yine o kabusları görmeye devam edecekti. Suyu bitirdikten sonra ayağa kalkıp doktora doğru elini uzattı.
