Yüzbaşı Mahir Kocatürk. Deliler gibi aşık olduğu kadın Ebru ile nihayet evlenmişti. Kaderin onlar için balayılarının ikinci gecesi kötü bir sürprizi vardı. Teröristler tarafından kaçırılan Mahir, eski hayatına dönmek ve çok sevdiği aşkına kavuşmak i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geçmiş
Ebru içindeki heyecanını bir türlü engelleyemiyordu. Mahir'in ailesi ile tanışacaktı. Zaman gerçekten hızlı geçiyordu. Sevdiği adamın ailesi ile tanışmak onlar için büyük bir adım olacaktı. Mahir'in arabasında etrafa bakınıp duruyordu. Heyecanını bir şekilde yenmesi gerekiyordu.
"Nasıl görünüyorum Mahir?"
En iyisi sevgilisi ile konuşmaktı. Hem heyecanı yatışır hem de düşünceleri dağılırdı. Evet şu an aklına gelen en iyi fikir buydu.
"Çok güzelsin."
"Teşekkür ederim. Ben çok heyecanlıyım." Ebru eliyle yüzüne yelpaze yaptı. Terlemeye başlamıştı.
"Sakin ol Ebru. Ailem seni çok sevecek."
"İnşallah."
Mahir direksiyonda duran bir eliyle Ebru'nun elini avuçladı. Bu genç kadına daha da güç vermişti. Onun heyecanını anlıyordu. Birkaç hafta önce Mahir de Ebru'nun arkadaşları ve ailesiyle daha doğrusu annesiyle tanışmıştı. O da aynen böyle bir heyecan yaşamıştı. Çünkü hayatında en değer verdiği insanın çevresindekilerin kendisini sevmesini istiyordu. Mahir ilk kez kendini sevdirmek için çabalamıştı. Bu çabaları işe yaramışa benziyordu.
Aynı zamanda kendisi de Ebru'nun çevresindeki insanları sevmişti. Zaten ona dair her şey güzeldi.
Araba durduğunda Ebru aceleyle "Geldik mi?" diye sordu. Hareketlenerek camdan dışarıya bakmaya başlamıştı.
"Evet, burası bizim evimiz."
Ebru önlerinde durdukları apartmana bakıp yavaşça yutkundu. Heyecanı ikiye katlanmıştı. Kalbi çok hızlı kan pompalıyordu. Başı yavaş yavaş ağrımaya başlamıştı. "Mahir çok heyecanlıyım. Kalbim yerinden çıkacak sanki."
"Biliyorum hayatım. Emin ol seni sevecekler. Lütfen sakin ol."
"Nereden biliyorsun?"
"Ebru kendin gibi olman yeterli. Güven bana. Hadi inelim."
Birlikte arabadan inen çift el ele tutuşarak apartmana yürüdü. Ebru'nun güveni biraz daha yerine gelmişti. Evet ortada onu sevmemeleri için bir neden yoktu.
"Annenin adı Selcan, babanın adı Ayhan mıydı?"
"Aydın." Mahir sevgilisinin ufak hatasını düzeltmişti. Elbette bu ancak Ebru'nun telaşını daha çok arttırmaya yaramıştı.
"Hih! Bak ismini bile karıştırdım. Of of."
Mahir sevgilisinin bu haline gülmeden edememişti. Farkında olmasa da çok tatlı görünüyordu. Bu heyecanlı hali onun içini de kıpır kıpır ediyordu. Sonuçta birlikte bir adım atıyorlardı. Hayatına aldığı kadın ile bir yola girmişti. Ve bu yolu onunla yürümek çok güzeldi. Ebru hayatına girdiğinden beri yapmam dediği birçok şeyi yapmaya başlamıştı. Aşk gerçekten garip bir duyguydu.
