Tomione - Profesör Granger

1. Bölüm: Nefret Dolu

--Başladığınız tarihi alabilir miyim?--

Ön not: Voldemort'un Slughorn'a Hortkuluk sormasını 6. yıldan 7. yıla kaydırdım, bilginiz olsun. :)

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Soğuk.

 Hogwarts'taki son yılının ilk gününde burayı soğuk olarak tanımlayabileceğini hiç düşünmezdi. Eylül'ün ilk gününün ağustostan izler taşıyacağını düşünebilirdiniz. Ama bugün değildi.

 Hogwarts Ekspresini bile kuvvetle sallayan rüzgâr ve gökyüzündeki barut rengi bulutlar fırtınanın habercisiydi. Henüz kış bile olmamasına karşın tüm öğrenciler atkılarına sarınmış halde doluşmuşlardı okulun içine. 

 Testrallerin çektiği arabalar sonunda durdu. Tom arabadaki dörtlüden inen ilk kişi oldu. Ayağını yumuşak toprağa bastığında Hogwarts arazisinin varlığını içinde hissetti. Testral arabasından son kez iniyordu. Hogwarts'taki son yılında olmaksa hem heyecan hem acı veriyordu. 

Esintinin artışıyle pelerinine sıkıca sarındı. Robert Lestrange ve Philip Nott da arabadan inip Tom'un yanına yaklaştılar. Şatoya doğru giden yolu adımlamaya koyuldular Abraxas da yanlarına geldiğinde. Kimse henüz tek kelime etmemişti.  Elmacık kemiklerinin karşıdan esmeye devam eden rüzgarla donduğunu hissetti, Tom. Sağındaki Robert Lestrange ve solundaki Philip Nott ve onunda yanındaki Abraxas Malfoy ile birlikte yürümeye devam etti. Giriş salonuna ulaştıklarında yüzlerine çarpan buz gibi esinti yerini sıcacık havaya ve taze yemek kokularına bıraktı. Bu Tom'u memnun etti. Bir şeyler yedikten sonra Ortak Salon'a dönmek için sabırsızlanıyordu. Yapması gereken çok iş vardı. 

Ufak tefek birinci sınıflar hala Büyük Salon'a gelmemişti. Muhtemelen geleneksel biçimde Göl'den kayıklarla geliyor olmalılardı. Muhtemelen onları geçiren de Hagrid'di. Atıldıktan sonra Dumbledore'un ısrarıyla Dippet onu anahtarların ve karanlık ormanın bekçisi yapmıştı. Gözleri hızlıca öğretmenlerin yemek masasının önündeki Seçmen Şapka'yı buldu. Seçmen Şapka'nın gözleri olduğunu düşündüğü siyah yarıklar tekinsizce etrafı süzdü. Şapka'nın birinci sınıfta ne dediğini hala hatırlıyordu. Her yeni öğrenci gibi Tom da o uzun tabureye yerleşip müdür yardımcısının şapkayı başının üzerine yerleştirmesini beklemişti.

Ah, evet...  Hım... Çalışkansın, bilgiye açsın ve de pek hırslısın. Fevkalade. Ama biraz keskin kenarlısın, insanlara bilenmişsin. Bu kadar kalın duvarlar örmene gerek yok. O zihnindeki duvarların arkasında küçük bir ışık görüyorum. Neden onu gölgelerin arasına gizliyorsun? Her neyse. Evet, şüphesiz ki sende Slytherin kumaşı var.

SLYTHERIN! 

Tom düşüncelerinen sıyrıldığında yeşil Slytherin flamalarının uçuştuğu masaya vardılar. Çoğu öğrenci -birinci sınıflar hariç- masalarına yerleşmişti. Ne kadar yorulduğunu fark etmemiş olacak ki masaya çöktüğünde derin bir iç çekti. Geçen yılın 31 aralığında reşit olmuştu. Bu yüzden son yılı olan 7.sınııf için Hogwarts'a gelirken bütün eşyalarını yetimhaneden toplayıp gelmişti. Oraya tekrar dönmeye niyeti asla yoktu.

Ufak tefek ve utangaç birinci sınıflar taburenin önünde tek sıra haline girerlerken herkesin sohbet uğultusu kapladı yeniden salonu.

"Bu yaz Wimbourne Wasps'in aldığı Kovalayıcıyı gördün mü..." Abraxas ile Philip sohbete dalarlarken Tom'un gözleri profesörlerin dizildiği masayı buldu.

Armando Dippet elbette taht misali oyulmuş sandalyesindeydi. Sağında müdür yardımcısına ait boş bir sandalye vardı. Dumbledore'un sandalyesi. Önceki sene Biçim Değiştirme uzmanlığının yanı sıra müdür yardımcılığına terfi eden Dumbledore'u düşününce huzursuzlandı ve hızla masayı taramaya devam etti. Elbette Horace Slughorn cep matarasından içkisini yudumluyor ve ağzına cebinden çıkardığı kuruyemişlerden tıkıyordu. Öğrencilerin sınıflandırılmasını bekleyemeyecek kadar açtı. Öteki yanda Bitkibilim profesörü olan Profesör Beery vardı. Adamın devasa şapkasının tepesinde filizlenmiş bir fidan vardı ancak muhtemelen o bunun farkında bile değildi. Ancak Tom'un en çok merak ettiği şey, geçen senenin sonunda emekliye ayrılan Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmeni Profesör Merrythought'un yerine kimin geldiğiydi. Tüm S.B.D.'lerinden Olağanüstü aldığı için FYBS'lerin tamamına girmeye hak kazanmıştı ve pek tabii Karanlık Sanatlara Karşı Savunma'yı da alıyordu... Profesör Merrythought'un öğrettikleri çöp olmasına rağmen.

Kadın asla karanlık sanatların kendisinden söz etmiyordu ve bu kadar merakını cezbeden bir konudan bahsedilmemesi Tom'u daha ilk yıllarında öfkelendirmeye yetmişti. Ama belki de tam da bu yüzden kadına teşekkür etmeliydi. Çünkü bu şekilde kısıtlı bölümdeki karanlık sanatlara yönelik kitaplara erkenden erişmişti. Şimdi o saçma sapan KSKS dersine dahi ihtiyacı yoktu. Sadece FYBS'sini almak için giriyordu.

Merrythought'un yerine gelen kişiyi ilk bakışta göremedi. Bu esnada Dumbledore çoktan birinci sınıfların başına şapkayı yerleştirmişti ve şapkanın "Hufflepuff!" "Gryffindor!" diyerek binaları bağırışı duyuluyordu. Ama bu Tom'un umurunda değildi. Öne eğilmiş halde karşısındaki Diana Rosier ile konuşan Philip Nott'un geri çekilmesiyle Tom, eskiden Merrythought'un oturduğu yerde oturan kişiyi gördü. 

Bu cadı... Gerçekten yeni profesör müydü?

Düşüncesi bile Tom'a çok saçma gelmişti. KSKS hocasının sandalyesinde oturan yabancı yüz çok gençti. Tom'dan en fazla birkaç yaş büyük olmalıydı. Buklelere sahip kabarık kahverengi saçları, parlak gözleri vardı Tom'un rengini seçemediği. Gözlerinde tuhaf bir hüznün hakim olduğu ise aşikardı. Tom bu genç cadıyı incelerken bir anda kadın ona döndü ve bakışları birbirine değdi. Cadının surat ifadesi kasıldı kaşları çatılırken. Tom bakışlarını kaçırmadı. Armando Dippet'in yeni profesörün omzuna elini koyup bir şeyler söylemesiyle kesildi bakışmaları. Bunun üzerine Tom masaya bir anda büyüyle gelen yiyeceklerle ilgileniyormuş gibi döndü.

"Aramıza yeni katılan yeteneği tanıtmama izin verin!" Armando Dippet'in sesi yankılandı Büyük Salon'da. Öğrenciler başlarını müdüre çevirdi. 

"Yeni Karanlık Sanatlara Karşı Savunma profesörlüğü kadromuzu Profesör Granger üstlenecek. Kendisi taze mezunlarımızdan. İşin hakkını vereceğine eminim."

Tom bu Profesör Granger denilen kıza yöneltti bakışlarını tekrardan. Gözleri buluştuğunda anladı. 

Bu cadı ondan nefret ediyordu.

-1. Bölümün Sonu-

selaam yine ben. madem profesörün tom olduğu hikayeler var, neden hermione olduğu olmasın ki? :D pekala... hikayenin gidişatı kafamda belli ve finali de hazır. umarım hoşunuza gider :) yorumlarınızı bekliyorum!!

dipnot: yaş mevzusu ilerleyen kısımlarda aydınlanacak..