"Öğretmen olmak için fazla gençsin."
"Öyleyim." diye kısaca yanıtladı gözlerini düzenlediği evraklarından ayırmadan. "Soracağınız başka soru yoksa Bay Riddle... Ofisimden çıkın."
Ama Riddle ofisten çıkmadı. Daha önce hiçbir öğretmen tarafından böyl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni kapağa bir hayırlı olsununuzu alırım :D
...........4. Bölüm...........
Tom elindeki kitabı öfkeyle duvara fırlattı. Kitap tok bir sesle duvara çarpıp düşerken asasını çıkardı ve "Incendio!" diye kükredi. Kitap alevler içinde yanmaya başladı. Başkan Odası'ndaki halının köşesinin tutuştuğunu fark etse de umursamadı. "Lanet olsun! O adamı öldüreceğim!" diye bağırdı bir kez daha. Uzun zamandır ilk kez bu kadar öfkeleniyordu.
Arkus'tan aldığı kitap ona aradığı bilginin kırıntısını bile vermiyordu. Dişlerini sıktı ve öfkeyle hırladı. Kitaptaki şeylerin hepsini biliyordu. İşe yaramazdı.
Ancak sonra gözlerini kapadı ve içinden beşe kadar saydı. Hayır... Kontrolünü yitiremezdi. Şu an değil.
"Aguamenti." diye mırıldandı ve artık siyah dumanlar yaymaya başlayan halı ile küçük bir ateş topuna dönen kitabı söndürdü. "Reparo." dedi halıya doğru asasını uzatarak. Hemen ardından küllere dönmek üzere olan kitabı çöpe attı. Ellerini saçlarının arasından geçirdi tekrardan derince soluyarak. Arkus'un sahafından aldığı kitap için hatırı sayılır miktarda para harcamıştı ve karşılığı bir hiçti. Ama hayır. Tom kolay kolay pes etmeyecekti çünkü girdiği yolun kolay olmadığını en baştan biliyordu.
Başkan Odasından çıktığı gibi Ortak Salon'a döndü. Yatakhaneye çıktı, sandığından gri-yeşil atkısını kaptıktan sonra üzerindeki kitap küllerini çırptı. Hogsmeade'e gidip bir kadeh Ateşviskisi içmeye karar vermişti. Saat altıya geliyordu ve geç saatlere kadar uyuyan Robert ve Philip muhtemelen şu an Üç Süpürge'de tıkınmakla meşguldü. Onlara yetişip bir şeyler içerek zihnini boşaltabilirdi.
Hogwarts Arazisini geçip kapılara geldiğinde hizmetli Apollyon Pringle alt sınıfların izin kağıtlarını kontrol ediyordu. Tom'un geçen yıl reşit olmasıyla ve Öğrenci Başkanı rozetinin cüppesinin önünde parlayışıyla ondan kağıt istemedi. Tom fırtına gibi geçip hızlı hızlı Hogsmeade'e giden yolu arşınladı.
İki hortkuluğunu neyse ki yapmayı başarmıştı. Parmağındaki yüzüğün ağırlaştığını hissetti. Marvolo Gaunt'un yüzüğü onun ilk hortkuluğu olmuştu pek tabii. Geçen yıl açtığı Sırlar Odası ise çok tehlikeli bir testti. Günce onun ikinci hortkuluğu olmuştu. Ancak şatonun sonsuza dek kapanması riskine girdiğini Slytherin'in varisi olduğu hissiyle göz ardı etmişti ve cezasını da neredeyse ödüyordu. Hem de en kötü biçimde. Neyse ki Hagrid oradaydı ve suç onun çarpık akromantulasına yıkılmıştı. Dumbledore sayesinde Hagrid'in başına bir şey gelmemişti ve de Hogwarts kapanmamıştı. Ama artık eskisi kadar fevri davranmaması gerekiyordu. Çünkü Tom sadece Slytherin'in değil, ayrıca tüm Hogwarts kurucularının varisi olarak hissediyordu kendini. Önce Ravenclaw'un Diademini bulacaktı. Ona bir kalp atımı kadar yakındı. Sadece sabır gerekiyordu. Diademi bulduktan sonra ise Hortkuluk sayısını ikinin üzerine çıkarıp çıkaramayacağını öğrenmeliydi. Bilinen en fazla Hortkuluk sayısı ikiydi ve o da bu yüzden iki tane yaparken kendini güvenli hissetmişti. Ama bilgi sahibi olmadan üçüncüyü yapmak tedbirsizlik olurdu. Hortkuluklardan anlayan birini bulmalıydı... Ama kimi? Dumbledore'un nefesi zaten ensesindeydi. Dippet ve diğer etkisiz elemanlar söz konusu bile değildi. Slughorn... evet belki ona sorabilirdi. Adam neşeli görüntüsüne karşın karanlık sanatları gayet de biliyordu. Riske atamadığı şeyse onun güveniydi. Slughorn Tom'u silerse onun bağlantılarını kullanamazdı.
