Tomione - Profesör Granger

14. Bölüm: Serseri Mayın

Tom, o gün ilk kez Granger'ın ne dediğini işitmiyordu. Bugün onun ders anlatışını seyretmek ayrı bir keyif veriyordu. 

 Slughorn'un balkonunda yaşananlar gözlerinin önünden geçti. Dudaklarının onunkiler üzerinde gezindiğini, elleriyle onun buklelerine dokunduğunu hayal etti Granger'ın asasıyla onu tehdit ederken. Kalp atışları hızlanırken derin bir soluk aldı bu hayali zihninden silmek için. Sahne değişti ve bu kez genç kadının dudakları ve burnu kanla kaplı halde güçsüzce mermer zemine yaslandığını gördü. Endişe bedeninde zehir gibi dolaştı. Tom kimseyi umursamazdı. Sıradan bir öğrenci koridorda ölse dönüp bakmazdı bile. Mızmız Myrtle'ın ölü bedenine bile ikinci kez bakma ihtiyacı duymamıştı. Ama Granger'ın onun aklında bu kadar yer kaplıyor olması oldukça... sıra dışıydı. Ona karşı böyle şiddetli bir çekim hissetmesinin sebebini analiz etmeyi denedi. Ancak söz konusu hisler olduğunda mantık... Mantık tuhaf biçimde denklemin dışında kalıyordu. Ne var ki Tom'un Granger'da bulduğu en önemli şey de mantıktı. Onun zekası, aklının çalışma şekli, kinayeleri, iğnelemeleri ve en çok da gizemi Tom'u her seferinde yeniden fethediyordu. Ona karşı gardını indirmemeye gayret etmesine rağmen bu karşı koyuş bile tutkusunu artırıyordu Granger'a dair. Genç kadının yörüngesinde savrulmanın verdiği haz onu yavaş yavaş ele geçiriyordu.

 Onu hem elde etmek istiyor hem de tapmak istiyordu. Hem ona sahip olmak hem de onun kendisine sahip olmasını istiyordu. Ona hükmetmek ve onun tarafından hükmedilmek...

"Bay Riddle... Bay Riddle beni dinliyor musunuz?"

Tom irkildi ve hemen profesörüne döndü. " Elbette dinliyorum,  lütfen devam edin."

Granger kısa bir an şüpheyle ona baksa da elindeki parşömeni okumaya devam etti.

"Numerolojiye baktığımızda aritmansinin Phytagoryan metodunun ne kadar çok tercih edildiğini geçmiş araştırmalarda görebiliriz. Aslında en genel-geçer sistem Phytagoryan olmasına karşın Kaldeyan ve Agrippan metotlarının bazı noktalarda kullanılması gerektiğini unutmamak gerek. Şu şemada görüldüğü gibi ilk çözüme Phytagoryan ile başlayıp Kaldeyan metotlarıyla bitirmişiz. Bunun sebebi sadece Kaldeyanda bulunan imgelemlerin ana denklemle iç içe geçmesi. Ana denklemi Phytagoryan ile çözüp iç kısmındaki imgelemleri ise Kaldeyan'ın sembol sistemi ile sonuca kavuşturuyoruz. Aynısı Agrippan modelinde de geçerlidir. Aritmansi hem yeni bir dil gibi hem de cebir-matematik gibidir. Uygun yerde uygun kelimeyi ve uygun formülü kullanmak büyük önem arz eder. Detaycı davranmak başarılı bir Aritmansi uzmanı olmanın anahtarıdır." 

Tom başını salladı, "Haklısınız. Bu şekilde Kaldeyan ve Agrippan modellemelerinin desteği ışığında Phytagorayan yöntemlerinin denetimi de kolaylaşıyor. Peki tamamını neden sadece Kaldeyan ile çözmüyoruz?"

Granger'ın dudakları memnun bir gülümseme ile yukarı kıvrıldı , "Bu soruyu sormana sevindim. Çok az kişi bu noktaya parmak basar." Ardından hafifçe boğazını temizledi, "Çünkü Kaldeyan'ın ile çözülebilecek olsa da Phytagoran bize çok daha fazla zaman kazandırıyor. Bu yüzden Kaldeyan ve Agrippan gibi uzun süren formülasyonların sadece ihtiyaç duyulan kısımlarda kullanılması daha pratik."

Tom başını kaşıdı, "Yani Aritmansi profesörü Bay Harrington'ın her kısımda Kaldeyan kullanması zaman kaybı mı?"

Hermione hafifçe omuz silkti, "Her denkleme Kaldeyan kullanmanın vakit israfı olduğunu kendisine beyan ettim ama o benim bu tutumumu her nedense küstahça gördü. Neyse ki umurumda değil."

Tom güldü. Umursamazlığı etkileyiciydi.

 "Profesörlerin fosilleşmiş tutumları yeniliğin önüne geçiyor."