Rhythms and Skies

Fortieth Step

Note: I'll be using third person POV until Epilogue. Also, this is the last chapter of RAS.

Dedicated to my bestie, you know who you are. Thank you for loving my characters and for unending support. ilysm!

_______

It was first week of December when they arrived to Batanes. Walang may nag-akalang sa dulo ng Pilipinas sila mapupunta, not even Lilacaine whomst originally plan was to go back in Switzerland alone at doon mananatili. Iyon ang plano e, ihahatid ang mga kaibigan niya sa Pilipinas at babalik ulit sa Switzerland.

Pero hindi niya pala kaya.

Akala niya kakayanin niya.

After what happened in Shibuya, Lilacaine realized that leaving her friends would be the hardest part of her life. Akala niya magiging matapang siya para sa sarili niya at aalis ng maluwag sa kalooban.

But in the end, she thought that Batanes would be a nice place to visit.

Dulo sa dulo.

Lilacaine watched her friends play at a wide green landscape of Batanes. Hindi niya alam kung anong tawag pero lumulukso sila, si Ruwen ang taya.

Para silang bumalik sa pagkabata. Genuine laughters, sweaty skin, calm breeze of December, and squeezy shriek coming out from her friends.

Kasali siya kanina pero isang game palang ay napagod na kaya tumabi muna siya para magpahinga, nakaupo sa damuhan at pinapanood ang mga kaibigan. She's watching them while laughing but she would stop from time to time because even laughing makes her tired.

She getting weaker each day, hindi lang niya pinapahalata dahil kagaya ng sabi niya, lalaban siya sa paraan na alam niya.

She's a person who doesn't want to look weak infront of others kahit pa sa mga kaibigan niya.

Humalakhak ito ng makitang madapa si Enjie dahil hindi kinaya ang taas na luluksuhan niya, nagpagulong-gulong pa ito sa damuhan na parang bola.

"Enjie, taya!"

"Hindi! Hindi! Dinuga mo lang e, nakita kita boy tinaasan mo 'yung likod mo!"

"Ano? Wala taya ka na! Ikaw maduga dito e!"

"Weh?!" Pang-aasar pa ni Enjie. "Mahuli kay Lilac, taya!"

Nagsimula namang magtakbuhan ang mga ito palapit kung nasaan si Lilac. Huling nakarating si Indigo na lutang kanina.

"Who the fuck made that rule? Napakaduga niyo!" Inis na baling nito sa kanila pero pumunta parin sa gitna para maging taya.

Habang naglalakad pauwi ang magkakaibigan kung saan sila tumutuloy ngayon, nadaanan nila ang mga baka at kabayong kinaibigan nila habang narito. Alaga kasi iyon ng kapit-bahay nila na noong una ay si Ethan lang ang nagpapakain sa mga ito hanggang sa nahilig na rin sila kalaunan.

Hindi sila nag-stay in sa isang hotel bagkus ay may nahanap silang isang bahay na pinapaupahan sa Basco, mas malapit kasi iyon sa light house.

Ngayong araw ay naisipan nilang magpunta sa Nakabuang Beach para magpalipas ng oras. Disyembre na kaya sobrang lamig rin ng ihip ng hangin sa Batanes lalo na't may winter season ang Batanes, ang kaibahan nga lang ay hindi pwedeng snow sa lugar.

It's just that it's super cold.

Mahina na rin ang katawan ni Lilac sa lamig kaya suot-suot niya ang cardigan niya na binili rito sa isang local shop sa Batanes.

Akbay-akbay ni Flyn si Lilac na naunang maglakad sa buhangin.

Nagkatinginan ang mga magkakaibigan ngunit hindi na tinukso pa dahil alam nila, alam na alam nila kung gaano kahalaga ang babae para sakanya. Higit sa kanilang lahat, si Flyn ang nagmamahal ng lubos sa kanilang kaibigang babae.