Simdi yokluğunun en dibindeyim. yavaş yavaş siluetin bile kayboldu hafizamdan.
ve sesinin kokusunu hiç bu kadar özlememiştim.
Şimdi yokluğunun en bol halini yaşıyorum. Bugün biraz daha sen yoksun ve papatyalar tüm yapraklarını döküyor.
Çayıma yokluğunu katıyorum.
Öyle bir yokluğa gömülmüş ki varlığın hayal kurmaya bile korkuyor yüreğim.
Yağmurlar yağıyor şehrime. Güneş senin yanında , yaz senin misafin sanki.
Buralar çok soğuk, zehir zıkkım yediğim herşey. Mutlu olacağım ne varsa çabuk bitiyor.
insanlar kötü. cayim sensiz icilemeyecek kadar demli.
Gidişinin de vardır bir sebebi, Bu alın yazısı rastgele yazılmış olamaz.
Bana yokluğunu yaşatan Rabbimin de vardır bir bildiği.
gidişinden öpüyorum seni sevgili.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PoetrySiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
