Sevgili Küllük

BAŞLAMASIN YENİ BİR BAŞLANGIÇ

Aslında biz insanlar aynı şeyleri hissedip aynı şeylere kızıyoruz. Ama nedense kızdığımız bir olayı da başkasına yaşatıyoruz. Daha adam gibi tanımadan etmeden verilen o vaatler bir süre sonra puf oluyor. Şimdi kimde hatayı aramalı ? Tanımadan güvenene mi yoksa karşıdaki kişiye biranda ümit verene mi?

Şimdi düşünüyorum da, insanları tanımakta artık zorlandığımı gördüm. Yani her şey tamam diyorum, tamam bu sefer mutluluğu buldum artık bırakmam diyorum bir bakıyorum ki ooo mutluluk almış başını gitmiş. Haydi herşeye baştan başla. Önce içine kapan sonra herkesten nefret et bir süre hiç bir yere gitme. Atarlı giderli sözler paylaş orda burada. Yeni biri geldiğinde ona sürekli ön yargılı olmaktan yoruldum. Aslında bence ön yargılı olmak geleceği görmek gibi bir nevi. Şimdiye kadar hiç yanılmadım. "Bundan adam olmaz" dediğim kim varsa gerçekten adam olmadı.

Şu başlamayan başlangıçlar yoruyor kalbin temiz yanını. Sonra olamıyorsun eskisi gibi. Her gelen masum yanından bir parça alıyor. En kötüsü de hiç beklemediğin bir anda çıkıp geliyor ve "Sen eskiden böyle değildin" diyor. Yahu kırmışsın incitmişin sonra çıkıp gitmişsin ben kendimi zor toplamışım utanmadan eskiden böyle değildin diyorsun. Ne bekliyorlar ki ayaklarına güller serip "Had gel bir daha üz geçen seferkinin tadı damağımda" kaldı mı diyeyim.

Ben, iyi görünüp iyi niyetimi kullanan insanlar yüzünden sessizliği seçtim.