Özlemek kelimesini unuttum şu sıralar. Öyle bir his var ki içimde ne zaman hissetsem ciğerlerim kızgın yağlar dökülüyor. Takılıp kalıyorum orada. Paslı bir bıçak batıyor tam da unutacağım dediğim yerde. Sonra yavaş yavaş eksiliyorum kendimden. Biraz daha bitiyorum ve siliniyor aklımdan mutluluğa dair ne varsa. sonrası yok işte, sen biraz daha uzaklaşıyorsun ben biraz daha yaklaşıyorum özlem denilen uçurumun dibine. Yediğim içtiğim zehir zıkkım oluyor biranda.
En kötüsü de ne biliyor musun ? Ne kadar özlersem özleyeyim sen bunu hiç hissetmeyeceksin. Hiç bir olumsuzluk olmasın istiyorum.
Hani diyorum ki sen bir kere gülümse gamzeler açsın kalbimde.
Adını duyduğum yerde mevsim bahar oluyor, içime düşüyor cemre, ben senden sonra unutmak kelimesini unutup, sardım sarmaladım en sevdiğim şarkıları. Beklentisiz beklemeyi öğrendim. İçimde katlanan sevdayı gece üzerime örttüm. Özlemek kelimesi seninle anlam kaybedip yeni bir boyut kazandı benim lügatımda. Ve şimdi sen açtığın yaraları unutup gülüşünle başkasına şifa mı oldun ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PoezjaSiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
