Her güvendiğim bir daha kimseye güvenmemem gerektiğini öğretti. Ama ben öğrendiklerimi hiçbir zaman uygulayamadım. Tamam bu sefer daha dikkatli olacağım desem de bu konuda hiç başarılı olamadım. Hani bir söz vardır, herkesi kendin gibi zannetme diye, ben yine herkesi kendim sandım. Yine başa sardım duygularımı.
İnsan yalnızlığın sessizliğinde boğulurken bir el bekliyor. Sonrası hüsran zaten. Aşkla kalkan ayrılıkla oturuyor.
Kursağımızda kaldı mutluluklar. Ben içimdeki sevgiyi kötü kalplerin avlusunda harcadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PoetrySiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
