Herkes biraz aynı işte. Ben başkayım, beni kimseyle karıştırma , diyen insanın tek farkı gidişi oluyor. Ya başkası için ya da sıkıldığı için çıkıp gidiyor. Evet işte bu kadar basit artık gidişler.
Ne oldu nasıl oldu diye anlamaya çalışana kadar ömür gidiyor. Her gelen daha önceki gidenin izlerini taşır ilk vaatleri verirken.
Gün geçtikçe kapatıyorum mutluluk kapılarını. Sanki bu devre ait değil kalbim. Biraz geri kalmış aklım. Birisi olunca başka kelimesi atılır lugatimdan. Ama şimdi asla unutmam onsuz yaşayamam deli gibi aşığım diyenler bile bir yenisini bulunca unutuyor eskisini. Yeter ki ondan iyi olsun. !
Bu kadar basit artık sevdalar.
Boşluğa savruluyor kalbim, her geçen gün geleceğimden mutluluk çalıyor gibi. Yüreğimde biriktirdiğim ne varsa bırakıyorum gökyüzüne. Biliyorum, yeryüzü kaldıramıyor içimdeki kıyamet dolusu duyguyu.
Ben hâlâ , gidenin ardından çay döküyorum belki döner diye.
Biraz geçmişte kalmış geleceğim. Hüzünlerim birer mendil alıp ağıt yakıyor içimdeki kız çocuğuyla.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PoetrySiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
