Ne kadar da vefasız insanlarız öyle değil mi ? Kinimiz büyük ve bu nedenle yapılan kötülüğü asla ama asla unutmuyoruz da o güzel iyiliği unutuyoruz. oysaki tam tersi olmalıydı.
Yapılan kötülüğü unutup iyiliği unutmasaydık belki çok daha mutluyduk. Gizli saklı nefretimizi öldürsek keşke. Öyle insanlar ki, başkasının mutluluğuna sevinecek kadar düşmüş. Biz ne ara bu kadar kötü insanlar olduk? Ne ara bu kadar kendimizi kaybettik te mutsuz olduk.
Yaptığınız iyilikler için karşılık beklemeyin, yapılan iyilikleri de karşılıksız bırakmayın. Gülümseyin sevmediklerinize bile. Gülümseyin ki içinizdeki kurumuş umutlarınız yeşersin. İnsan olduğunuzu unutacak kadar kötü olmayın asla.
Öyle bir dönemdeyiz ki, birisi iyilik yapınca "acaba benden ne isteyecek ve ya acaba ne oldu da iyilik yapıyor" diye düşünüyoruz. İyi olmak en güzel rengidir insanlığın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PoetrySiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
