Artık gelmelisin. Rengarenk çiçekler açmalı gülüşüm. Varlığına ihtiyacı var bu yokluk görmüş yüreğim. Bir baharın ortasında cemre gibi düşmelisin yine düşlerime. Bir bebeğin kokusunu getirmelisin göz bebeklerinde. Kara bulutları maviye bırakmalı yerini. Ve sen gelmelisin güzel adam, çay demlerim sana. Rüzgar tenine değdiği zaman sen yumarsın gözlerini ben o en sevdiğin şiirlerimi okurum sana. Sonra bir şiir daha yazarım saçlarına. Bir şarkı çalsın fonda.
Artık gelmesin azizim çayım soğudu. İçim acıdı. Gelmesin ve verdiğin sözleri tutmalısın. Ben asla gelmez o diyen kim varsa küstüm hepsine. Ben gidişini unutup geleceğini düşünüyorum, geleceğe dair hayaller kurarak. Bir yaprağın dalından düşen yaprak misali belki ayak uçlarına düşerim diye savrulup duruyorum.
Gel. Gel ve ben göğsünün tam ortasını açıp bakmalıyım beni koyduğun o yere. Olur olmaz kızmam, kıskanmam artık. Olur da gelirsen gelmez diyenlere inat gülüşünü , gülüşüme sabitleyip gezeyim İstanbul'un Boğaz'ında. Ele güne el olmadığını gösterelim. Yalnızlığın karanlığı, insanların sahteliği her geçen gün arttıkça biraz daha yoruluyorum. Her sabah gelecekmişsin gibi giyinip bekliyorum seni salonun ortasında.
Ve sen güzel adam olur da gelmezsen senin için kestiğim kısa saçlarımı göremeyecek, yazdığım mektupları okumayacak ve bir daha böyle sevilmeyeceksin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PoetrySiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
