Yine e hüzün dökülüyor gözlerimden yüreğime. Biraz daha yanıyor canım. Gelen gideni aratmasın diye senden sonra almıyorum kimseyi hayatıma. Söylesene kaç kişi geçti gönlünden ? Kaçı arattı kaçı mutlu etti yüreğini. Sen busun işte bu kadarsın demiyorum ama yüreğini başka ellere teslim edip mutlu olanlardansın. Özür dileme giderken, daha iyilerine layık değilim ben.
Gittikçe gidiyorum gelecekten. Her geçen gün anlamını yitiriyor beklemek. Biraz daha acımasız oldu birlikte dinlediğimiz şarkılar. Ve papatyalar artık ayrılık kokuyor. Gökyüzünden yeşil yeşil umutlar toplayıp valizime kokuyorum. Gidişini kutluyor bu kent. Kalkmıyor gözümdeki perde. "O kötü" diyenlere inat gülüşünü anlatmaya kalkıyorum gerçek yüzünü bilen herkese.
Yine hüzün kapımı yumrukluyor bir alacaklı gibi. Bileklerime aşk sürüp ayrılığa intihar ediyorum. Sesinin ritmini arıyorum el değmemiş duygularımda. Her sabah biraz daha ayrılık doğuyor yüreğimin karanlıklarına. Alışıyorum ve kabulleniyorum bittiğini biz diye bir şeyin kalmadığını ve hatta hiç olmadığını. Alışıyorum, alıştıkça büyüyorum.
Bir kuşun gözlerine gizliyorum hasretimi belki pencerene konar, aklına düşerim ansızın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PoetrySiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
